- 146 -
Հեա՛ կու յայանէ (ժԸ ) առակն քրխ. Գոշի. <է ^աՆմաիը պք եՀար Հ@ոէՏաԱքի՝ » կարծելով ղնա գմնիկ, որոյ զալրացեալ ասաց. (|յ անագորոյն, ղասւնկ* ի » սլագսյ արժան Է ճան աչել, և ոչ ի աեսակէ »$ \Լյ–պք՚"ի աա.ակ էք՚ալլ Հազա. րաւոր աարիներով ա«ս^ \քրրալեւլւոց նաՀասլեաաց մէկն ըսած Էր է անղգաէք իշխանները նմանցընելով գմնըկի, որթ սլաշասլանել իոսաանաԽ Հպաաակները % յեաոյ իրրեւ րանկած դժնիկ կ*այրեն .մրկեն զանոնք I ( Գ^ասս.. թ>. 13)* էր. րեՁԼ իրրեւ Հոմանիշ^ կամ աւելի րացաարիէ կ՚ըսուի
ԳԺ՜նիկ Փուշ կամ Դժ՜նոց ՓՈԼ2՛ ԱՐԴ Հաէ1՝աՐ Ն՞րւ՚կացւսյ ( ազօթիքք
մեկնիչն գրէ. ս գմնիկ փշոյն ծայրն կեռ է »> - գմնըկի այլեւայլ աեսակներէI» յիլուին 8. Ր&11»ՏԱ Ի կարերդ, -Հ. Աարպաաական. - 8. ք8է101&Ո8 ի Լ.Հոկլան,կեսարիա. - Տ. ճւՕՐՕՕծքթ», ի \քանաի$, ք*. Լ - ճ. 0*էհ&Ո10» ի Լր՛ կովկաս. - Ր00է104, Ի Հիմիլ լ.
Դիգան. գեգաճ 690* Դիր.
Սպիաակ և մեծ Հաաիկներսվ Հորեն։ ֊ ՀՀաո Հաւաք մի նշանական է և ԳիրՀ՛ որ աարրեր ե. անծանօթ ՐՍ" գսւլակսւիէ
891– ♦դիֆլսւ.
\ևրաբերէն Հ^ձձ ի յունէն առնուած , որ թերեւս Հին ֆժչկարանին աւելի
Հայակերպ ֆւփա կոչածն է% ^«ա Ա*^/""* « երկու ցեղ է♦ մէկն չեռան և
» մէկն քյրեղերի լինի. և լաւն այն է որ կանաչ լինի և թամա % 1ւ չոր է
» ե Հալող (՛ս* քծէ ղաերեւն քացխով եփեո ե ի աունն ցանես9 &
» ե զլուն սպաեանէ % •* ||քւաձ է 9 թէ այո խոաիո՝ Աամմ րւ֊&իմար ( թ*
» կամ դեղ ) կ9ասեն 9 էւ • իար ղաձրա էլասեն ♦ և լաւն կանանչն Է 9 1ւ աերեւն Ո խիսա լեղիդ ճ. ծաղիկն կ՛արմիր վարդ կու նմանի♦ ձ. պաուղն պինա լինի 11$ - և խոա կ՚անուանէ \\միրաոլվաթ՝ րայց %իֆլան ծառ է9 Լ. 10. Փ*
016*11(1™ կամ Լ&ԱՈՕք-էՕՏՕ. Հոաաւէա աեսակն այլ 01. 0ճ01՚&Ոէ. քծ*
- ֆերեւոց ճ. ծաղկին նման ութ իւնները մէկ աեղ առնելով նոր ղրիչք Հեր
ԳափԱեփսրդ կամ ՛վարդասարդ անուաներ էին 9 այլ լաւագոյն ձւ սեփական Հայե. րէն անունն է ճփնի* աես ղայս%
69». Դկուղ.
ՀՀսպան 1ւ \\իսռան Հեա կու յիչուի Լուսաւորչի Վարդապեասւթեան մէԼ% իր պաամըչէն ( \Լգաթանդելոս ). յայա է սր անոնց նման ընդեղէն մ՚է 9 գսւցէ Լո+ վիաս 9 որ մեր առքի գարերու գրականութեան մԷԼ չի յիչաիր, ձւ կամ մանաւանգ անոր փդֆր ազգակիցն ք որ սամկարար Աեւ պորաիկ կոչուի կամ ^պոձիկՀ թ
□ւցւէւ26ճ Եգ
