Տղեն էլեդ գնաց ձիու մսուրքը, լաց էլավ:
Ձին ասեց. — Հը, ախչի, խի՞ ես լալի:
Ասեց. — Ի՞նչ անեմ, ղրկըմ ա տերողորմին, ես ո՞նց բերեմ դևերի մոր ձեռիցը:
Ասեց. — Ախչի՛, աստված մենձ ա, մտածիլ մի, կէթանք կբերենք:
Տղեն նի էլավ ձին, գնացին: Գնացին հասան դևի տունը:
Տունը շինած էր մի բանցր դըքի գլխին, ձորի բերնին: Ձին ասեց ախչկան. — Ախչի, որ էթաս մննես դևի տունը, կտենաս դևի մերը սան կշտին պառկած ա, տերողորմեն սանից կախ տված էթըմ ա, գալի: Սհաթը որ թամամըմ ա, տերողորմեն ընկնըմ ա դևի մոր բռի մեչը. մտիկ կտաս, եփոր բռի մեջտեղն ընկնի՝ վեկունես, ու քեզ քարափիցը կքցես, ես տակը քու ճամփեն կպահեմ:
Տղեն գնաց մտավ տուն, սան տալտըմը տափ կացավ. տեհավ տերողորմեն ընկավ դևի մոր բռի մեջտեղը, հենց վրա ընկավ, վե կալավ ու իրան քցեց քարափովը. ձին բանցրացել էր, ընենց որ տղեն ընկավ թամքի մեջը: Ձին թռավ, դևի մերը վե կացավ, տեհավ տղեն տանըմ ա, բարկացավ, ասեց. — Ւ՞նչ ասեմ, էլ անեծք չունեմ, թե տղա ես՝ ախչիկ դառնաս, թե ախչիկ ես՝ տղա դառնաս:
Էն սհաթը պառավի ախչիկը դառավ տղա: Տարավ տերողորմեն տվուց թաքավորին, վազեց գնաց ախչկա կուշտը: Էս գոնըմ ախչիկը գնաց թաքավորի կուշտը, ասեց. — Իմը սա ա, ըսենց տղա չի՚լիլ:
Թաքավորը մի քաղաք բաշխեց իրա ախչկանն ու փեսին, ասեց. — Գնացեք, ձեզ հըմար թաքավորութուն արեք:
Տղեն գնաց իրա պառավ մորն էլ բերուց իրա կուշտը, կերան, խմեցին քեֆ արին:
Աստվածանից հ՚իրեք խնձոր վեր ընկավ, մինն՝ ասողին, մինը՝ լսողին, մինն էլ՝ հ՚անգաջ դնողին: