Ջաղացպանը վե կացավ, գնաց իքին, էծը բերուց, տվուց ձիատիրոնչը: Ձիատերը առավ էծը, իրա դանը բարցեց ձիուն, գնաց տուն:
Էծը տարավ տուն, ախպրտանքը հարցրին.- Էս ի՞նչ էծ ա:
-Ախպեր,- ասեց,- էս ջաղացպանի էծն ա, մի մարիֆաթով էծ ա, մարջ ենք էկել, տարել եմ:
- Ի՞նչ մարիֆաթ ունի,- ասեցին:
- Դե որ ըտենց ա,- ասեց,- գնացեք կանչեցեք տերտերին, իրիցփոխին, տանուտերին, օքնականին, կանչեցեք` գան ղոնաղ, իծի մարիֆաթը կտենաք:
Գնացին, կանչեցին տերտերին, իրիցփոխին, տանուտերին, օքնականին, էկան նստեցին էտ մարթի տանը:
Ասեց.- Ա՜յ էծ, մորթվի, քերթվի, փրթվի, էփվի, ի՛լ իրեք տեսակ կիրակուր, արի քաշվի էս մարթկերանց հառաչը:
Էծը էն սհաթը մորթվեց, քերթվեց, էփվեց, էլավ իրեք տեսա կիրակուր, էկավ քաշվեց էս մարթկերանց հ’առաչը: Կերան, խմեցին, լիացան: Շնորակալութուն արին, որ էթան, տեհան էծը մկըկալով դենը գնաց:
Ախպերը վե կալավ ախպըրտանցը ասեց.- Էս իծի մարիֆաթը էս ա:
Օրերի մի օր, դրանց մենձ ախպոր կնիկը սիրեկան ուներ, ասեց.- Էս լավ ա, հազիր բանա, բերեմ իմ սիրեկաններին պատիվ տամ:
Գնաց կանչեց իրա սիրեկան տերտերին ու տանուտերին բերուց տուն, նստացրուց ու ասեց իծին.- Ա՛յ էծ, մորթվի, քերթվի, փրթվի, էփվի, ի՛լ իրեք տեսակ կիրակուր, հ’արի փռվի էս մարթկերանց հ’աղաքը:
Էծը ետ դառավ տնազ տվուց. «Յա, յա, յա» արուց:
Կնիկը իծի վրին բարկացավ, ասեց.- Քու տվողիդ հերն անիծած, ասըմ եմ՝ ի’լ կերակուր, արի էս մարթկերանց հ’աղաքը:
Էլեդ ետ դառավ էծը տնազ տվուց. «Յա, յա, յա» արուց:
Էտ կնիկը փետը վե կալավ, դրա պոզերի մեչտեղումը տվուց. փետը կպավ իծի պոզերից, էտ կնիկն էլ կպավ փետիցը:
Տերտերը ասեց.- Օրհնած, դու մեզ պըտի խայտառակե՞ս, էտ ի՞նչ արիր:
