Ասեց․— Մենձ տաքերակինս։
Գնացին օթախը, պուճուրին հարցրին, նա էլ ասեց․— Մենձ տաքերակինս ա կանչել։
Էկան կաննեցին էտ մարթկերանց կուշտը, էտ մենձ ախպերն ասեց․— Գզի՛ր, դու խի՞ ես էկել էս տունը։
— Նաչալնիկ էր էկել, տանուտերին ուզըմ ին, իմացա որ ըստի ա՝ էկա որ կանչեմ, տեհա ըտենց իրար կպած։ Ուզեցա տանուտերին պոկեմ, ես էլ կպա տանուտերիցը։
— Է՛ծ,— ասեց,— գզըրին բաց թո՛ղ։
Էծը գզըրին բաց թողեց։
— Դե՛,— ասեց,— գզի՛ր դու գնա։
Գզիրը գնաց։
Ասեց․— Իրիցփոխ, խի՞ ես էկել։
Ասեց․— Ննջեցյալ պատահեց, էկա որ տերտերին կանչեմ, տեհա ըսենց։ Տերտերը ասեց․ «Օրշնած, արի պոկի, վե կենանք էթանք», ուզեցի պոկեմ, ես էլ կպա տերտերիցը։
— Դե՛,— ասեց,— է՛ծ, իրիցփոխին էլ բաց թող։
Էծը իրիցփոխին բաց թողուց։
— Դե՛, իրիցփոխ, դու էլ գնա։
— Է՛, տանուտեր, դու խի՞ ես էկե։
Տանուտերը զրից քթավ ոչ, որ ասի։
Ասեց․— Է՛ծ, տանուտերին բաց թող։
Էծը տանուտերին բաց թողուց, իրեք ախպերն էլ փետը վե կալան՝ էս տանուտերին էնքան տվեցին, հալից քցեցին, վե կալան տարան քցեցին քուչեն, էկան նեքսև։
Ասեցին․— Տե՛րտեր, դո՞ւ խի ես էկել, դու քահանա մարթ։
Տերտերը բան չկարաց ասի։
Ասեց․— Էծ, տերտերին բա՛ց թող։
Էծը բաց թողուց, իրեք ախպերը փետը վե կալան, ինչ զգամ տանուտերին ին ծեծել, էրկու էն զգամ տերտերին ծեծեցին․ վե կալան, տարան քցեցին քուչեն, էկան նեքսև։
Հարցրեց էտ մենձ ախպերը իրա կնկանը՝ էտ մարթկանցը խի՞ իր կանչե։
Մեղավոր էր, չկարեցավ բան ասի։
— Դե՛, է՛ծ,— ասեց,— էս օղլուշաղին բաց թող։
Ասեց․— Է՛ծ, փետն էլ բաց թող։
