Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 1 (Armenian national fairy tales, vol. 1).djvu/484

Ասըմ ա.— Էշի նման զռա՛:

Զռըմ ա.— Իա՜, իա՜, իա՜, ա՛, ա՛, ա՛:

Ջիկոն ղուտկի դուռը բաց ա անըմ, թաքավորը վեր ա կենըմ, տենըմ ա, որ կողքերքին նստած են ուրիշ թաքավոր և վազրները։ Մնըմ ա մոլորված։

Նոր էստեղ Ջիկոյի երկրի թաքավորը ասըմ ա էտ թաքավորին.— Տեսա՞ր, ինձ վրա ծիծաղըմ էիր, տե՛ս, տե՛ս, քեզ ա գողացե և դու չես հասկացե։