Jump to content

Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 1 (Armenian national fairy tales, vol. 1).djvu/499

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

լի՛ց լվի տկի մեչը, բերանը կապի, քի՛ց ղազի վրեն, դու Էլ հեծի, գնա. էլ ընչի՞ ես մացե շիվար: Ես էլ ըտենց արիմ: Գնացիմ, գնացիս մե հատ լավ որց լու գթամ, բերիմ մորթիմ, լազաթին դրա տիկը հանիմ, միսը քցիմ դեն, կորեկը լցիմ տկի մեչը, հըլը կես մասը դարդակ մնաց։

Էտ վախտը հարուստը քասըբի թևը բռնեց, ասավ.— Հերիք ա, ես գիտեմ, դու հըլը շատ գլխիցդ դուս կտաս, վե կալ կլոճները, գնա։

Քասիբը վե կալավ կլոճները, տարավ տուն։