Jump to content

Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 1 (Armenian national fairy tales, vol. 1).djvu/563

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
ԿՈԼՏՆՏԵՍԱԿԱՆ ՀԵՔԻԱԹ

Ըլըմ ա, չի ըլըմ, մի հայի տղա ա ըլըմ, ունենըմ ա մի հատ մեր:

Ըտրանք անհատ են ըլըմ:

Էտ տղան լսըմ ա, որ կոմխոզ[1] կազմեցին․ մտիկ ա անըմ, որ կոմխոզը լավ ապրուստ ա անըմ, լավ վայելչութուն ա անըմ, կպնըմ ա մոր յախեն:

— Ա՛յ մեր,— ասըմ ա,— արի մենք էլ էթանք կոմխոզ:

Մերն ասըմ ա.— Ա՛յ որթի, ես մենծացել եմ, ես կոմխոզ չեմ ըլիլ:

Ետով տղեն ասըմ ա.— Ա՛յ մեր, դու տենըմ ե՞ս՝ ոնց են ապրըմ մեր գեղի կոմխոզնիկները, դու տե՛նըմ ե՞ս՝ ինչ վայելչութուն են անը՞մ:

Մերն էլ զաթի ասըմ ա.— Ո՛րթի, ո՛ւզըմ ես՝ գնա, ուզըմ ես՝ մի գնա, ես չեմ ըլըմ կոմխոզ:

- Ա՛յ մեր,– ասըմ ա տղեն,– ես սիրըմ եմ կոմխոզի միչին կոմխոզի մի ախչիկ, ինքը կոմսըմոլ: Ախչիկը ասըմ ա. «Որ դու կոմխոզ չիլես, ես քեզ չեմ տոնիլ»։

Մերը էլը չի ուզըմ գնա: Տղեն ուզըմ ա մորը հազով հասկացնի, տեսնենք ո՞նց կհասկացնի.

  1. Կոլխոզ բառի հնչյունափոխված ձևն է, (ծանոթ. կազմողի):