Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 1 (Armenian national fairy tales, vol. 1).djvu/9

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Ալո-Դինոյի ձին ասեց.— Ինձ մի հատ ղամշի կտաս՝ ես կթըռչեմ, գուրզը կգա իմ տակովը հ'անց կկենա։

Դևը իրեք հետ գուրզը քցեց, հեչ բան չէլավ Ալո-Դինոյին։

Ալո-Դինոն ասեց.— Կա'ննի, սրեն իմն ա։

Դևը կաննեց։ Ալո-Դինոն ձին լցրուց, քշեց, գնաց դևի վրա, թրով տալուն պես իրեք գլուխն էլ թռցըրուց, քիթ ու պռոշները կոտորեց, լցրուց հ'իրա խուրջինը, գնաց դևի օթախը, դևի կնկանն ասեց․ — Բարո՛վ, հարսի։

Դևի կնիկն ասեց. — Ի՞նչ հարս, դու՝ իմը, ես՝ քունը։

Ասեց.— Չէ՝ ես հ'ուխտ եմ արել,— ասեց,— դու իմ մենձ ախպոր նշանածն ես։

Ըտեղ նշան տվուց, նշան առավ, իրեք օր ղոնաղ մնաց, ասեց.— Մնաս բարո՛վ, ես էթըմ եմ։

Դևի կնիկն ասեց․ — Հ'ո՞ւր ես էթըմ։

Ասեց,— էթըմ եմ Հազարան բլբուլը բերելու։

Ասեց,— Ա՜յ տղա, էթալ մի՛, շատ դժար ա, գլուխդ վայ կտաս։

Ասեց.— Անկարելի ա, տամ-չտամ՝ էթալ պըտեմ։

Քշեց, գնաց մի ֆող ընկավ, տեհավ որ ֆողը՝ սիպտակ, քարը՝ սիպտակ, ծառը՝ սիպտակ, դևի ղոնաղխանեն էլ սիպտակ։

Ձին լիզվավորեց, ասեց.— Վե արի՛, ինձ մի քիչ ման ածա։

Ալո-Դինոն վեր էկավ, ձին ման ածեց։

Ձին ասեց. — էս, — ասեց, — Սիպտակ դևի ֆողն ա, հ'իրիկունն ընտեղ ղոնաղ պըտի ըլենք, ըտի Կարմիր դևի պես չի, սրան ունի օխտը գլուխ։

Ալո-Դինոն ասեց.— Վնաս չունի, օխտն էլ կթռցնենք։

Հ'իրիկնապահին գնացին ղոնաղ, տեհան, որ դռները շինած ա․ Ալո-Դինոն բանցր ձենով ձեն տվուց, ասեց.— Ո՞վ կա տանը, էկե՛ք, ձին քաշեցեք։

Տեհավ, որ մի հատ կնիկ էկավ, դռները բաց արուց, ասեց.— Հրե՛տ, ձիդ տար գոմը կապա՛։

Ալո-Դինոն տարավ ձին կապեց, հ'ինքը նի էլավ վիրև։

Ասեց.— Մի քիչ հաց բե՛, ուտեմ։

Կնիկը բերուց մի հինգ-վեց բոթնոց հաց։

Ասեց.— էս էրեխու ես խափը՞մ, հաց բե՛, հա՜ց։