Ասեց.— Կանչել էր, որ ղրկի Մարջան թագավորիցը Անմահական ջուր բերեմ ու խնձոր։
Աղջիկն ասեց.— Էրնա՜կ քեզ, էրնա՜կ քու աչքի լսին, կէթաս՝ ընտեղարենք ման կգաս, կտենաս՝ ինլքա՜ն լավ տեղ ա։
Ասեց.— Ես ճամփեն չեմ գիտա, ո՞նց էթամ:
Ասեց.— Բա իմ քիրն ի՞նչ ա, իմ քիրը վե կունի կտանի հերանցս տունը, Թռման գևովը կըղրկի, կէթաս, էրնա՜կ քեզ, էրնա՜կ քու աչքի լսին։
Մի հինգ օրից եդը տղեն գնաց Ըռեհան թագավորի աղջկա՝ բախչեն։ Գնաց հավըզի վրա կաննեց, ձեն տվեց.— Քե՛նի բա՛ջի, քե՛նի բա՛ջի։— Քենին դուս էկավ։
— Դո՞ւ էս էկե, փեսա, արի՛ նեքսև։
Ասեց.— Վռազ եմ, չե՛մ կարա։ Ինձ պտի տանես հերանցդ տունը։
Քենին առավ փեսին թևերի վրա ու թռավ, տարավ հերանց տունը։ Տղեն գնաց թագավորի կուշտը, բարև տվեց, բարևն առավ։
Թագավորը շատ ուրախացավ, վե կացավ թշերը պաչեց, ասեց.— Ո՞նց ա, յա՜րաբ, մեր ախչիկը։
Ասեց.— Շա՛տ լավ ա, շա՜տ-շա՜տ բարևում ա։
Եբոր թագավորի կնիկը իմացավ, վե կացավ վազելով էկավ, ընկավ փեսի ճտովը.— Փեսա ջա՛ն, յա՜րաբ իմ ախչիկը ո՞նց ա:
— Շա՛տ լավ ա, շա՛տ էլ բարև ա անում։
Ասեց.— Խե՞ր ըլնի քու գալը։
Ասեց.— Փա՛ռք ասսու, խեր ա,— ասեց,— ես պտի էթամ Մարջան թագավորի աղջկա բաղիցը Անմահական ջուր ու խնձոր բերեմ։
Ասեց.— Էրնա՜կ քեզ, էրնա՜կ քու աչքի լսին, կէթաս ընտեղարենք ման կգաս, կտենաս։
Ըստեղ հինգ օր ղոնաղ էլավ, զանքաչը չթողաց էթա։ Եբոր հինգ օրը թամմեց, վռազեց, ասեց.— Ճամփեն չեմ գիգա, ո՞նց էթամ։
Թագավորը հրամայեց Թռման դևին.— Արի վե՛կալ ու գնա՛։
Թռման գևը վեկալավ ու գնաց։ Գնաց հասավ Մարջան թագավորի աղջկա ամարաթի տակը, ասեց.— Վե կաց գնա՛, ես ըստեղ բանդ կըլնեմ, ի՛նչ պըտի վեր ունես՝ գնա վեկալ, արի՛ էթանք։
