Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 2 (Armenian national fairy tales, vol. 2).djvu/169

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Գնաց ջուրը տվեց հոր էրեսովը։ Հերը բիրդան աչքերը բաց արեց, տեհավ, ըհը՛, իրա տեհած աղջիկն ա ջուրը էրեսին տվել:

— Վա՜յ,— ասեց,— գլխիդ ղուրբան, իմ ուշ-միտքս գշեր-ցերեկ դպա քեզ ա։

Ասեց.— Աչքերդ քոռ հո՛ չի, բա չե՞ս ճանանչում։

Ասեց.— Ո՞վ էս, չե՛մ ճանանչում։

Ասեց.— Ախար աղջիկդ եմ, Հնազանդն եմ, որ տվեցիր թամբալ տղին: Հմի էս ամարաթը էն թամբալ տղինն ա։ Արի էթանք տուն։

Թագավորը փաթըթվում ա աղջկանը, լաց ա ըլնում։

Աղջիկը վեր ա ունում հորը, տանում ա տուն։ Թագավորը թամաշ ա անում դրա օթախներին, տենում ա իրա օթախներիցը տասը անգամ լավ ա։

Ըռեհան թագավորի աղջիկը գալիս ա՝ թագավորին բարևում ա, Մարջան թագավորի աղջիկն էլ ա գալի, տղեն էլ ա գալի բարևում: Հալիվորն ու իրա կնիկն էլ են գալի բարևում։

Եբոր ըտե նստում են, նո՛ր թագավորը հարցնում ա.— Պսակվա՞ծ ես, տղա ունե՞ս:

Ասում ա.— Հլա պսակված չենք, ազապ ենք։ Էս էրկուսն էլ են իմ մարդինը, նրանք էլ են ազապ։

Թագավորն ասեց.— Հազիր ես ըստեղ եմ, պսակեմ քոմմքիդ, նո՛ր էթամ։

Գնացին հարսանըքի թադարեք տեհան, օխտը օր, օխտը գշեր, օխտը ձեռք դափ ու զուռնեն ածեցին, կեցա՛ն, խմեցի՛ն, քեֆ արին, սֆթա Թարխուն թագավորի աղջկա հետ պսակեցին, էգսի օրը Ըռեհան թագավորի աղջկա հետ, երրորդ օրը՝ Մարջան թագավորի աղջկա հետ։

Ընտրանք հասան իրանց մուրազին, ով որ կարոտ ա՝ նա էլ հասնի իրա մուրազին։

Ասսանից իրեք հատ խնձոր ընկավ, մինը՝ ասողին, մինը՝ լսողին, մինն էլ անկաջ դնողին։