Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 2 (Armenian national fairy tales, vol. 2).djvu/202

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

աշխարով մին են ըլնում, աղի թշերը պաչում, պաչպչորում, ասում, խոսում, ըստիան, ընդիան, էրկեն ու բարակ մասլահաթ անում։

Նո՛ր տղեն ըստե Օխայ-Բաբու աղջկա հեննա պսակվում ա, օխտն օր, օխտը գշեր հարսանիք ըլնում: Ինչ քե՜ֆ, ինչ ուրախությո՜ւն, որ էլ հալ ու հեսաբ չկար:

Նրանք հասան իրանց մուրազին, դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին: