Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 2 (Armenian national fairy tales, vol. 2).djvu/355

կնստեն ըստե դե՛սից, դե՛նից կխոսան, ջան կասեն, ջան կլսեն, իրար գլխով անցկացածը իրար նաղլ կանեն: Պառավի ուրախությունին հո հալ ու հեսաբ չկար: Սրանից դենը մարդ ու կնիկ, լավ֊լազաթին իրար հեննա սիրով կապրեն ընչանք իրանց մահը:

Նրանք հասան իրանց մուրազին, դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին։