Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 2 (Armenian national fairy tales, vol. 2).djvu/362

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Թագավորն ասեց.— Տալը կտամ, համա իրեք բան կասեմ, թե արեցիք, հո աղջիկս ձերն ա ու ձերը, թե չէ՝ ձեր քոմմըքի գլուխն էլ թռցնիլ կտամ. դուք գիտաք։

Արջի քոթոթն ասեց.— Ղաբուլ ենք, թագավորն ապրած կենա, կանենք. թե չկարացինք, մեր արինը քեզ հալալ ա՝ ինչ ուզում ես, ա՛րա։

Թագավորը սաղ իրա երկրումը ջառ գոռալ տվեց, որ տունը մի մենծ բղուղ լիքը կերակուր բերի իրա ղոնաղների հմար։ Ընենց էլ հացը՝ իրա երկրի ամեն փռնչքանցը թամբահ արեց, որ սաղ օրը հա՛ հաց թխեն, իրար եննուց հասցնեն, բալբի նրանք դեմ առնեն, չկարենան ուտի։

Ոնց որ թագավորը թամբահ էր արե, տունը մի բղուղ կերակուր բերեց. ընենց որ հազար մարդ ուտեր՝ կկշտանար, դեռ հլա կավելնար էլ։ Համա էս մեր ղոնաղները օխտը ֆոգով ընենց կերան՝ ամանները թամղացրին, որ թագավորը մնաց զարմացած․ միտք արեց, որ էս չէլավ, պտի ուրիշ բան միտք անվի. թե չէ իրա աղջիկը էս արենխում ջանավարների ձեռը կգցի՝ ֆողեց ֆոգի կկորցնի։

Արջի քոթոթին կանչեց, ասեց.— Ինձանից ես մի մարդ կղրկեմ օխտը սարի քամակը, ընդե մի Անմահական աղբուր կա, էն աղբրիցը ջուր բերի, դու էլ քու մարդկերանցից ղրկի. ո՛ւմ մարդը քեզ գա, իմաց կաց՝ նա տարել ա։

Արջի քոթոթը ռազի էլավ. կանչեց էն Եգին վազ տվողին, ասեց, որ պտի էթա օխտը սարի քամակիցը Անմահական ջուր բերի:

Եգին վազողն ասեց.— Աչքիս վրա, Քոթոթ աղպեր. դրանից էլ հեշտ բա՞ն կա աշխարքումը։

Համա ըս էլ պտի ասեմ, որ թագավորը սրանից մի շաբաթ աղաք հրեղեն ձիավոր մարդ էր ղրկե Անմահական ջրի, որ նրանից թեզ գա․ չունքի էդ ճամփեն շատ հեռու էր՝ էրկու, իրեք շարթումը լավ քյահլան ձին անջախ էթար, գար։

Համա Եգին վազողը ընենց գնաց, որ թագավորի ղրկած ձիավորին ճամփին ռաստ էկավ, նրանից անց էլ կացավ, գնաց Անմահական աղբրիցը ջուր լցրեց, եդ էկավ՝ դեռ նա նո՛ր էր հասե աղբուրը։ Տարավ Անմահական ջուրը թագավորին տվեց։

Թագավորն ասեց.— Աղպե՛ր, էս հետ էլ ախտեցիք. մնաց մի