նստոտե։ Էս որ տենում ա՝ տղի թուք ու մուքը կպնում ա, քիչ ա մնում լեղաճաք ըլնի։
— Ա՛յ տղա,— ձեն են տալիս սատանեքը,— ա՛րի էս գերանը ճղա՛:
Տղեն մոտանում ա, տենում սատանեքը ուզում են էդ գերանը ճղի, համա չեն կարում։
— Ըտենց ո՜նց կըլնի,— ասում ա տղեն,— սեպ բերեք որ ճղեմ:
— Մեզ ո՜րդիան ա սեպ,— ասում են սատանեքը։
Տղեն բերում ա կացնով տալի, գերանը մխելի տեղ ճղում, եննա ասում ա.— Որ սեպ չունեք, բերեք ձեռքներդ դրեք էս գերանի արանքը, կացնով տամ, ալբիալը կճղվի:
— Լա՛վ,— ասում են սատանեքը։
Բերում են ձեռները դնում գերանի արանքը։ Տղեն կացինը որ չի հանում, քոմմըքի ձեռն էլ մնում ա գերանի արանքին։ Նոր քաշում ա կացինը էդ սատանեքանցը քոմմըքին էլ կոտորում, շանսատակ անում, թողում։ Մենակ մի չոլախ սատանա ա պրծնում դրա ձեռիցը, էդ սատանեն որ տենում ա ընկերտինքը սատկեցին, գլուխն առնում ա փախնում։ Տղեն կացինը վեր ա ունում, ընկնում դրա եդևիցը։
Վազում ա, վազում ա, վազում ա՝ հասնում ա էդ սատանին. ուզում ա կացնով տա, տեղն ու տեղը չըղնամիշ անի, սատկացնի, նա աղաչանք, պաղատանք ա անում.— Ա՛ղպեր,— ասում ա,— ինձ մի սըպանի, ես էլ քեզ մի լավություն կանեմ։ Քու հորնըմոր աչքերը,— ասում ա,— մենք ենք հանե, հրես իմ ձեռին ա, ուզում ես տամ, թաքիլան ինձ ձեռը չտաս։
— Լա՛վ,— ասում ա տղեն,— բե տո՛ւ, ձեռը չեմ տա։
Էդ չոլախ սատանեն ձեռը տանում ա ջեբը, նրա հորնըմոր աչքերը հանում, տալի նրան։
— Ա՛ռ,— ասում ա,— էս հորդ ալքերը, ըս էլ մորդ աչքերը։
Բերում ա տղին մի բմբուլ տալի։— Ա՛ռ,— ասում ա,— էս բմբուլը, աչքերը որ կդնես իրանց տեղը, եննա էս բմբուլը ջրի միջին թաց կանես, կքսես ալքերին. քսելու բաշտան աչքերը կլավանան։
Էս տղեն ա՝ աչքերը առնում ա, դնում ջեբը, սատանի հեննա մնաս բարով անում, վե կենում ոչխարը աղաք անում, քշում։ Քշում ա, քշում ա, մութը որ կոխում ա գետինը, հասնում ա էն սարը։
