Թողաց գնաց տուն։
Աղպերը էլի հարցրեց.– Փողը բերի՞ր։
Ասեց.— Ի՞նչ բերեմ, փայ ու փուշկ են անում, ղոնախլըղ էր ինչ էր, մաջալ չունեին, մնաց էգուց էթամ բերեմ։
Էգսի օրը վե կացավ գնաց։ Գնաց տեհավ ագռավ ա, ալափըստրակ ա, վրին կաննած ոսկռներն են կռծում։
Ասեց.— Բա՛րև ձեզ, պուճուր աղպերտինք, բա իմ փողը ե՞բ պտի տաք։ Տենում եմ ձեզ մաջալ չունեք, թո՛ղ մնա, էգուց կգամ, կտանեմ։
Թողաց ու գնաց։
Գնաց տուն, էլի աղպերը հարցրեց, թե.— Փողը բերի՞ր։
Թե.— Չէ՚, պուճուր աղպրտանքը մաջալ չունեին, թողի էկա, էգուց կէթամ, կբերեմ։
Էգսի օրը վե կացավ, գնաց։ Գնաց տեհավ օքմին չկար, անց կացավ քարի էն յանը, տեհավ Աղվեսը տափ ա կացել։ Աղվեսը որ դրան տեհավ, վե կացավ, փախավ։
Ձեն տվեց քամակիցը.— Քավո՛ր, քավո՛ր, կաննի, փողս տո՛ւ։
Աղվեսը փախավ, էդ էլ ընկավ քամակիցը։ Շատ գնաց, քիչ գնաց, Աղվեսը գնաց հասավ իրա բունը։ Էդ էլ քամակիցը մտավ ըդրա բունը։
Մտավ՝ տեհավ որ մի գիհը ոսկի ա կիտած, մի գիհը արծաթ ա կիտած, մի գիհը սև փող ա կիտած, ասեց.— Քավո՛ր, իմ փողը տո՛ւ, ես էթամ։
Քավորը բան չխոսաց։ Մեկ, էրկու, իրեք հետ ասեց, տեհավ քավորը բան չխոսաց, գնաց իրա ձեռովը էրկու ոսկի վե կալավ, մեկն էլ վե կալավ ատամովը կիսեց, կեսը քցեց դեն, էրկու ոսկի ու կեսը դրեց ջեբը, մի գունդ էլ էն արծաթիցը վե կալավ, ասեց.— Քավո՛ր, էս էլ շինեմ ինձ ծամոն,— կռացավ, մի գունդ էլ վե կալավ, ասեց,— Էս էլ տանեմ իմ աղպորը։ Դե, մնաս բարո՛վ, քավո՛ր, ես գնացի։
Վե կացավ գնաց տուն։
Մենծ աղպերն ասեց.— Բերի՞ր։
Ասեց.— Հա՛, քավորս կուռս բռնեց, տարավ իրանց տունը։
Ասեց.— Փողը տենանք, հլա՛։
Հանեց, շանց տվեց, տեհավ էրկու ոսկին սաղ ա, մեկը ատամով կտրած ա։
