Աղպերն ասեց.— Էս խի՞ ես ջարդե ըսենց։
Ասեց.— Իմ հախը էրկու ոսկի ու կես էր, ես կիսեցի, վե կալա։
Ասեց.— Շա՞տ կար ընտեղ։
Ասեց.— Շա՜տ:
Ասեց․— Ա՛րի էթանք, էլի բերենք։
Ասեց.— Է՛թանք:
Վե կացան ամեն մեկը մի մի մեշոկ վե կալան, գնացին։ Եբոր հասան Աղվեսի բունը, տեհան Աղվեսը ընտեղ չի, իրանք լցրեցին ջվալները ոսկով, վե կալան էկան։
Եբոր իրանց գեղին մոտեցան, տեսան լիսը սկսում ա բացվիլը, Խելոք աղպերը եգին-եգին գնաց տուն, որ մարդ չտենա, համա Գիժ աղպերը ծանդր-ծանդր էթում էր:
Գնաց, մտավ գեղի մեջը, գզիրը պատահեց, ասեց.— Էդ ի՞նչ ա։
Ասեց.— Ոսկի ա, ի՛նչ ա։
Ասեց.— Տո՛ գիժ, ըդքան ոսկի կըլնի՞։
Ասեց.— Քեզ ի՛նչ, ես իմ քավորի տանիցն եմ բերում:
Ասեց.— Մեկը տա՜ս էս իմ տղին:
Մեշոկը վե դրեց, ասեց.— Ա՛ռ էս մեկը քու տղին:
Ասեց.— Մինն էլ տա՜ս իմ աղջկանը։
Ասեց.— Ա՛ռ։
Ասեց.— Մինն էլ տա՜ս իմ կնկանը:
Ասեց.— Ա՛ռ։
Ասեց.— Մինն էլ տա՜ս ինձ:
— Շան որդի,— ասեց,— իմ փողը պտի հատացնես, հասավ մի ոտը դրեց մի ոտի վրեն, էն մեկել ոտիցը քաշեց՝ էրկու արեց, դեն քցեց։
Խելոք աղպերը փողը եգին֊եգին տարավ տուն, վե դրեց ու էկավ։
Էկավ, տեհավ, որ աղպերը գեղի ղրաղին, կաննած ա, գղրի ջամռակն էլ ընտեղ ընկած ա, ասեց.— Խի՞ ես սըպանել սրան:
— Բա ի՞նչ անեմ, մեկը ուզեց՝ տվի, մեկն էլ ուզեց՝ տվի, մեկն էլ ուզեց՝ էլի տվի, չկշտացավ, էլի ուզեց, տվի սըպանեցի:
Խելոք աղպերը ըտեղ ֆողը քանդում ա, գզրին ճխտում ա մեջը, որ չգտնեն։
Թողում են, էթում տուն։
Էրկու, իրեք օրից եդը իմանում են, որ գզիրը սըպանվել ա,
