Նանի՛կ, նանի՛կ, Օրսագյո՛ւլ,
Օրդ թամամ, Օրսագյո՛ւլ.
Լենատերև տոտաշոր,
Նեղատերև թաթաշոր.
Ջեյրանը քեզ ծիծ կտա,
Քամին կգա, կօրորա։
Ասում ա՝ օրորում, ասում՝ օրորում, ընչանք էրեխի քունը տանում ա։ Եննա էրեխի ջուխտ թուշը պաչում ա, ըտե օխտը բեռը արտասունք լափում, լաց ըլնում, թողում գալի աղպոր եննուցը հասնում։ Աղպորիցն էլ ամանչում ա, բան չի ասում նրան, ընչանք հասնում ա հերանց գեղը, մորը թաքուն անկաջին ասում, թե. «Ըսե՛նց, ըսե՛նց, ըսե՛նց բան, ֆլա՛ն էրումը ազատվել եմ, մի էրեխա բերե, ընդե ճոճ շինե, միշին քուն դրե, էկե»:
Նո՛ր մերը մարդ ա ղրկում, էրը սալըղ տալի, որ էթան բերեն։ Էթում են ման գալի, էրը գտնում, նի մննում տենում՝ ղո՛րթ որ էրեխեն ճոճի միջին, մի ջեյրան էլ էկել ա, նրան ծիծ ա տալի։ Վեր են ունում էրեխին սաղ-սալամաթ բերում տուն։
Էլ ի՛նչ ասիլ կուզի, մերը էրեխին որ տենում ա, ուրախանում, աշխարով մին ա ըլնում։ Նո՛ր բերում են էրեխին կնքում, անումը էլի դնում Օրսագյուլ, ոնց որ մերը դրել էր։
