Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 2 (Armenian national fairy tales, vol. 2).djvu/536

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

— Դե՛, դու գիտաս,– ասեց,– իլ[1]:

Եբոր էլավ պրիկաշչիկ, ընքան մուշտարի թափեց էդ ղայֆեն, որ մաջալ չէր ըլնում հաց ուտեին:

Էդ Օհանեսին ման էկող տղեքանց մեկը՝ ման գալով՝ էկավ Օհանեսին գտավ, ասեց.— Բարո՛վ, աղա՛:

Օհանեսը չխոսաց ըսկի, ինչքան արեց, չխոսաց։

Ղայֆաչին էկավ ասեց.— Էդ տղեն լալ ա, չի խոսում։

— Ո՞նց թե լալ ա, տասնէրկու պրիկաշչիկ ունի, ինքը միլիոնչու փեսա:

Էկան ըտի մառջ էկան՝ հինգ օրվա միջին թե խոսացրեց, հինգ հարուր մանեթ ղայֆաչուցն առնի, թե չկարացավ՝ հինգ հարուր մանեթ ինքը տա։

Հինգ օր գնաց֊էկավ, գնաց-էկավ, ինչքան խնդրվեց՝ չէլավ, չխոսաց. հինգ օրը թամմեց, հինդ հարուր մանեթ ղայֆաչին առավ, ինքը փոր ու փոշման եդ գնաց, ասեց.— Կէթամ հազար մանեթ կբերեմ, կխոսացնեմ։

Գնաց պատմեց Օհանեսի անորը, ասեց.— Ես կէթամ, կբերեմ։ Աները վե կացավ էկավ Օհանեսի կուշտը, տեհավ՝ շատ ուրախացավ, ուզեց խոսացնի, չխոսաց։

Ղայֆաչին էկավ, ասեց.— Էդ մարդը լալ ա, ի՞նչ եք ուզում էդ մարդից։

Ասեց.— Չէ՛, իմ փեսեն ա, լալ չի՛։

Ասեց.— Կուզես մառջ գանք, լալ ա։

Մառջ էկան հազար մանեթի վրա, հինգ օր ժամանակի։

Աները շատ աշխատեց, որ խոսացնի՝ չխոսաց։ Ղայֆաչին հինգ օրը թամմելուց եդո գնաց, թագավորին գանգատվեց. թագավորը հազար մանեթ առավ էդ մարդիցը, տվեց ղայֆաչուն։ Էդ մարդը եդ դառավ, էկավ տուն, կնկանն ու աղջկանը պատմեց, թե.— Ընտեղ էր, հա՛մ չկարացի խոսացնի, հա՛մ էլ չէկավ —:

Աղջիկը խնդրվեց հորը, թե.— Ես էթամ, բալքի բերեմ։

Հերը փող տվեց աղջկանը. աղջիկը վե կացավ, գնաց։ Գնաց հասավ մարդի մոտը, բարով տվեց՝ բարովը չառավ, շլինքը թեքեց, կաննեց կողքին, ինչքան խոսաց՝ չխոսաց։

Ղայֆաչին ընդիան էլի էկավ, տեհավ էդ աղջկանը, ասեց.

— Լա՛լ ա, լա՛լ, էս մարդը։

  1. Եղիր (Ծ. Բ.):