Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 2 (Armenian national fairy tales, vol. 2).djvu/92

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Ասեց.— Էդ մենծ ծառը թափ տո՛ւ տենանք։

Թափ տալուն պես քոքիցը հանեց։

Ասեց.— Էդ ուժը բոլ ա քե՞զ, թե էլ տամ։

Ասեց.― Չէ՛, մի քիչ էլ ըլնի, դհա՛ լավ կըլնի։

Ասեց.— Գնա՛ էլի ջուր խմա։

Գնաց խմեց․ էկավ էրկու էն ծառի հաստությունից ծառ էլի թափ տվեց ու քոքըհան արեց։

Ասեց.— Բո՞լ ա:

Ասեց.— Բո՛լ ա, շնորհակալ եմ։

Տղեն թողաց, գնաց վեզրի տղի կուշտը, ճամփա ընկան գնացին։ Շատ գնացին, քիչ գնացին, հասան մի թագավորի քաղաք։

Վեզրի տղեն խաբար ղրկեց թագավորին, թե ես ֆլա՛ն թագավորի տղեն եմ, գալիս եմ տեսություն։

Թագավորը մարդ ղրկեց, պատվով ընդունեց։

Թագավորը շատ հավանեց էս էրկու տղին էլ, ասեց.— Դու իմ փեսացուն ես, իմ աղջիկը ես պտի տամ քեզ։ Քու նոքարին ի՞նչ գործի դնենք։

Վեզրի տղեն ասեց.— Դո՛ւ գիտաս, ինչ գործի կդնես՝ դի՛։

Թագավորն ասեց.— Կէթա՞ս մեր խոզերը պահելու։

Տղեն ասեց.— Կէթա՛մ։

Գնաց խոզանոցը, տարավ խոզերը արածացնելու։ Եբոր իրիկունն էկավ, խոզերը բերեց, տեհավ ըտեղ մի գերան վեր ընկած ա։ Առավոտը էդ գերանը վե կալավ ձեռը, խոզերը քշեց, գնաց։ Տարավ մինչանք իրիկուն արածացրեց։

Էգսի օրը գերանն առավ գնաց թագավորի բալկոնին թըրը՜փ, թըրը՜փ տվեց. զարթնեցին, էկան, ասին.— Ի՞նչ ես ուզում։

Ասեց.— Մի շահի տվեք, էթամ պոպոք առնեմ։

Թագավորն ասեց.— Ա՛ռ մի մանեթ։

— Ինձ մանեթը հարկավոր չի՛, ես ո՞րդե տանեմ խուրդեմ, ինձ մի շահի տվեք։

Շահին առավ, գերանովը էս դուքանի դուռը ջարդեց, էն դուքանի դուռը ջարդեց, մի շահու պոպոք առավ, խոզերը տարավ արածացնելու։

Իրիկունը եդ դառավ էկավ, գնաց թագավորի առաջին կաննեց, ասեց.— Ինձ հմար մե կարգին էրկաթե դագանակ շինիլ տու։

Ասեց.— Եքա գերանը ձեռիդ ա, բոլ չի՜։