նակցել են Մալիբեկլոփ, Ղուշչիլափ, Շահումյանի, Քարինտակի, Շուշիի, Դահրավի, Աղբուլադի, Ավդալ-Գյուլափլոփ, Աղդամի, Սարտակերտի, Հորադիզի և ԼՂՀ այլ բնակավայրերի ինքնարդաշտպանական և ազատագրական մարտերին։ Ք-ից զոհվել է 5 ազատամարտիկ։ «ՔՍԱՆՎԵՑԻ ԴԻՐՔԵՐ», Ստեփանակերտի հարավարևմտյան մատույցները պաշտրղանող հենակետ։ Ստեղծվել է 1991-ի դեկտեմբերին։ Կարևու ռազմավարական նշանակություն է ստացել հատկապես մայրաքաղարի արվարձան Կրկժանի ազատագրումից (1992-ի հունվարի 20) հետո։ «Ք. դ»-ի հենակետում իրենց մարտական մկրտությունն են ստացել Ստեփանակերտում կազմավորված գրեթե բոլու վաշտերը. ՀՀ և ԼՂՀ շրջանների շատ ջոկատներ։ Հենակետի պաշտպանության կազմակերպման և կայացման գործում մեծ դեր է ունեցել Յու. Հովհաննիսյանը։
Բազմաթիվ ընդհարումներից առանձնանում են հիմնականում երեքը։ 1992-ի մարտի 29-ին ազատամարտիկները կասեցրել են հակառակորդի գերակշռող ուժերի գրո- հը, ապրիլի 29-30-ին՝
Շուշ1վր ազատագան նախօրեին, տեղի ունեցած մարտական գուծողությունները և մայիսի առաջին օրերին Ստեփանակերտի հարավարեմտյան մատույցներում (որին հալում են Ղայբալի,
Ջանհասան, Քյոսալար գյուղերը) մղված երկօրյա մարտերը, որոնք այս ուղղությունում սալակողմնորոշել են ադրբեջանական հրամանատարությանը և դիտվել սոսկ որպես այդ գյուղերում հակառակորդին չեզոքացնելու հերթական փուձ։ «Ք. դ»-ի երկարատե ու համառ պաշտպանությունը Շուշիի հաղթանակն ապահովող նախադրյալներից էր։ Շուշիի ազատագրման ռազմական գործողության հյուսիսային ուղղությունը կոչվել է «Ք. դ»-ի ուղղություն։ «Ք. դ»-ի հենակետում տեղակայված պահեստազուը, Յու. Հովհաննիսյանի հրամանատարությամբ, 1992-ի մայիսի 8-ին փակել է Շուշիի և Ջանհասան-Քյոսալարի միջև հաղորդակցության կապը, նպաստել այդ հենակետում հակառակորդի ուժերի տարանջատմանն ու ջախջախմանը։
2001- ի հունիսի 2-ին հենակետում կանգնեցվել է Յու. Հովհաննիսյանի հիշատակը հավերժացնող հուշարձան։
Մ. Հարաթյունյան
