- Պա՛պ, պհարազատս,լաւս, սիրելիս,
- Շնորհաւոր 80 ամեակդ, միակս․․․
Սկզբունքայնութիւնդ առաւելութիւններէդ մին եղած է միշտ ու դուն խոստացած ես 120 տարի զարմացնել այս զառամեալ ու յաւերժ շարժուն մոլորակը քու անհատնում եռանդովդ, որ որքան ալբաժնես, փոխանցես, միեւնոյնն է, չի սպառիր:
Դեռ ե՞րբ էր, հեռու-մօտիկ անցեալին, երբ 33 ամեայ հայրիկիս ամուր ափին իմ մանուկի թաթիկս պահ տուած, Պալքանեան շռայլ ծառուղիներուն վրայ, քեզի հետեւելով կոմիտասեան իմ առաջին երգս կ՚երգէի...
Արեւ ծագեց մութ ամպերէն․․․
Պապ ջան, գոյութիւնդ իսկ, մոգական ուժով յաջողած է ցրել կեանքիս մութ ամպերը: Իմ հէքեաթ մանկութեան ու հասուն հասակիս հերոսն ես, լաւս․․․
Իմ պայծառ օր, իմ ուսուցիչ, իմ արարի՛չ, իմ ղօղանջող զանգ․․․
Աննման մայրս, Անիդ, Արադ, Նուշիկդ, Նանորդ, Նարէդ ու Արմիկը թող երկար վայելեն զանգիդ արծաթեայ ղօղանջները ել 80 ամեակդ նախորդող 79ին վրայ գումարուած աստիճան մր ըլլայ լոկ։
Էդը եւս կը միանայ ինծի, խորին յարգանքով ու սիրով։
Միշտ քուկդ՝
Երեւան, 28 Փետրուար 2008
