արաբ հարեւան ունինք։
Ուրիշ արաբ-իսլամ հարեւան ընտանիք մը եւս ունինք, որ վերջերս դրացի դարձաւ մեզի: Այս հարեւանները խնդրած են ունենալ մեր հեռախօսի թիւը, որպէսզի այցելեն մեզ եւ մեզի յայտնեն իրենց բարեմաղթութիւնները։
Վերյիշելով Ասատուր Մեսրոպեանն ու իր կինը Էլօն, երկուքն ալ խարբերդցի, ըսեմ որ իրենց միջնեկ աղջիկը՝ Մարալը, որ հօր նման Մելգոնեանէն շրջանաւարտ է, պիտի պսակուի Լոնտոնի Ս. Եղիա եկեղեցւոյ մէջ, աւստրալիացիի մը հետ:
Ահա թէ ուր կ’երթան ընտրելագոյն Հայերը...
Ապրիլի 14ին էր, ընդունեցինք տէր եւ տիկին Արուշ Եսայեանները, որոնք յայտնի են որպէս բոլորին օգնութեան հասնող մարդիկ, իրենց կ’ընկերանային տէր եւ տիկին Գրիգոր եւ Սիլվա Օգճեանները։ Ներկայ էին նաեւ Յարութիւն եւ Լուիզա Մարտիրոսեան բժիշկները։ Խօսակցութիւնը ծաւալեցաւ ազգային ու քաղաքական հարցերու շուրջ: Ես անհանգիստ ու յոգնած զգալով սենեակս առաջնորդուեցայ... Արուշը իր խոստումին հաւատարիմ, ինծի ուղարկեց քայլելու դիւրութիւն ընձեռող անիւաւոր սարք մը։ Ըստ ֆիզիոթերափիսթ բժշկուհի Լէյլայի, ես այդ սարքով պիտի կարենամ յաղթահարել քալելու դժուարութիւնս: Կը հաւատամ այդ կարծիքին, ինչպէս ես, նոյնպէս ալ աղջիկ ու կինս: Բայց ես ապաւինեցայ ոչ թէ այս սարքին, այլ՝ կամքիս ու քալեցի։
Ի դէպ նշեմ, որ անկումիս պատճառաւ, դէմքիս վրայ գոյացած վէրք մը թարախակալած էր ու աղաւաղած դիմագիծս:
Նախ դիմեցինք մեր հարեւան արաբ բժիշկին, որ իր կարելին ըրաւ որպէս առաջին բուժօգնութիւն։ Ապա դիմեցինք մեր բարեկամներէն, Հայաստանի Պետ. Համալսարանէն, որպէս ատամնաբոյժ եւ դիմածնօտային վիրաբոյժ՝ Թորոս Թուխմանեանին, որ անչափ հոգատարութեամբ շարունակեց եւ իր աւարտին հասցուց դէմքիս բուժումը։ Թուխմանեան ընտանիքին հետ մենք ունեցած ենք վաղեմի կապեր։ Խիստ շնորհակալ եղանք։ Հայելիին նայելով ես ճանչցայ ինքզինքս։ Ահա նման օրերուն կը զգաս թէ ինչպիսի նուիրեալ բարեկամներով շրջապատուած ես։
Այս պահուն տիկինս՝ Արմինէն զանգեց, թէ երեկոյեան, արդէն
