Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/100

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

րա Նինոս ոչ, որպէս ասի, մեռեալ թաղեցաւ ի նմանէ ի Նինուէ յարքունիսն, այլ իմացեալ զախտասէր բարս նորա եւ զչարասէր, թողեալ զթագաւորութիւնն՝ փախստական անկանէր ի Կրետէ։ Իսկ ի հասակ եւ ի միտս հասեալ որդւոց նորա՝ յիշեցուցանեն նմա զայս ամենայն, կարծելով ցածուցանել զնա ի դիւական պակշոտութենէն, եւ աւանդել զիշխանութիւնն եւ զգանձս՝ որդւոց իւրոց։ Ընդ որ առաւել զայրագնեալ՝ սատակէ զամենեսեան․ եւ մնայ միայն, որպէս վերագոյնն ասացաք, Նինուաս։

Իսկ ի լինել սխալանաց ինչ Զրադաշտի առ տիկինն, եւ հակառակութեան ի ներքս անկանել, պատերազմ ի վերայ նորա յարուցանէ Շամիրամ․ քանզի բռնանալ ի վերայ ամենայնի խորհէր մարն։ Եւ ի սաստկանալ պատերազմին՝ փախստական լինի Շամիրամ յերեսաց Զրադաշտի ի Հայս։ Աստ ժամանակ վրէժխնդրութեան պատեհ գտեալ Նինուասայ՝ սպանանէ զմայրն եւ ինքն