Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/117

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

րա տունիք ի վերայ պատանեաց կոչեն՝ ճշմարտութեամբ Շամբաթ է, ըստնախնի իւրեանց խօսիցն, որ է եբրայեցի։

Փառնաւազ

Պաճոյճ

Կոռնակ

Փառոս

Միւս Հայկակ


Երուանդ սակաւակեաց

Տիգրան։


Քանզի եւ զվերջին Երուանդ եւ զՏիգրան ի սոցանէ ըստ յուսոյ կոչեցեալ ասեմ արդեօք․ ոչ կարի հեռագոյն գոլով ժամանակին, յիշեաց ոք զանուանս զայսոսիկ։

ԻԳ․ Յաղագս որդւոց Սենեքերիմայ, եւ թէ Արծրունիք եւ Գնունիք եւ բդեաշխն անուանեալ Աղձնեաց՝ ինոցանէ են սերեալք եւ ի նոյն ճառի՝ եթէ Անգեղ տունն ի Պառքամայ։

Այլ յառաջ քան զձեռնարկելն մեր ի բանսն որ յաղագս մեծին Տիգրանայ, որ իններորդ ի բնկաց մերոց պսակաւորաց էր, հուժկու, անուանի եւ յաղթող ընդ այլ աշխարհակալս՝ ճառեսցուք որ ինչ կարեւորագոյնն է ոճոյ բանիս։ Եւ ի մոռացումն եկն արդեօք յաղագս Սենեքերիմայ․ քանզի ութսուն, աւելի կամ պակաս, ամօք յառաջ քան զթագաւորութիւնն Նաբուգոդոնոսորայ էր Սենեքերիմս կացեալ արքայ Ասորեստանի․ որ զԵրուսաղէմ պաշարեաց առ Եզեկիայի։ Հրէից առաջ