Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/134

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

նուն ՚ի դուրս բերէ։ Բայց մարտն էր սքանչելի․ զի քաջք դիպեալ քաջաց՝ ոչ վաղվաղակի թիկունս ՚ի միմեանց դարձուցանէին․ վասն որոյ յերկարեալ քարշէր գործ պատերազմին մինչեւ ՚ի ժամս ձիգս։ Իսկ վախճան գործոյն առնէր մահն Աժդահակայ․ և այսպիսի դիպուածս ՚ի բարեբախտութիւն յաւելեալ՝ փառս յաճախէր Տիգրանայ։

Լ․ Յաղագս յուղարկեաց զքոյր իւր Տիգրանուհի ի Տիգրանակերտ. եւ վասն Անուշայ, առաջին կնոջնԱժդահակայ, եւ բնութեն գերւոյն։

Պատմի և այս, թէ զկնի այսպիսի իրաց կատարման՝ յուղարկէ թագաւորապէս զքոյրիւր Տիգրանուհի մեծաւ ամբոխիւ ՚ի Հայս, յաւանն՝ զոր շինեաց յիւր անուն Տիգրան, որ է Տիգրանակերտ, և զգաւառսն զայնոսիկ ՚ի ծառայութիւն նմա հրամայէ։ Եւ զոստանն անուանեալ կողմանցն այնոցիկ ա