Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/36

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Դ․ Յաղագս զի ոչ սակս Ադամայ եւ այլոց նահապետացն միաբանեցան այլքն ի պատմագրաց։

Յաղագս Արմատոյն հանուր մարդկութեանս, կամ թէ հաճոյ ումեք թուիցի ասել ծայրին, պարտ էրմեզ սակաւ ինչ անցանել բանիւ, թէ ընդէր հակառակ Հոգւոյն խորհեալ՝ անմիաբանեցան այլքն իպատմագրաց, զԲերոսեայ ասեմ, զԲազմավիպէն եւ զԱբիւդենայ. կամ զնոյն ինքն զՆաւակառուցէնեւ զայլոց նահապետացն, ոչ միայն վասն անունաց եւ ժամանակաց, այլ եւ վասն ոչ սկիզբն զառ իմէնջ հաւտարմացեալս կարգելոյ ազգի մարդկան։

Քանզի ասէ վասն նորա Աբիւդենոս հանգոյն այլոցն այսպէս․ «Եւ զնա ամենախնամնԱստուած եցոյց հովիւ եւ առաջնորդ ժողովրդեանն»։ Յետ որոյ ասէ․ «Թագաւորեաց Աղովրոս շարս տասն», որ լինին ամք երեսուն եւ վեց հազար։ Նոյնպէս եւ յաղագս Նոյի այլով անուամբ վարին եւ ժամանակօք