Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/37

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

անբաւիւք․ թէպէտ եւ վասն ջրոյն սաստկութեան եւ վասն ապականութեան երկրի՝ զոյգ հոգեւորացն բարբառին բանից․ նոյնգունակ եւ զթիւ նահապետացն տասն՝ Քսիսութրեաւ հանդերձ թուեն։ որպէս Եգիպտացիքն զլուսնականսն հաշուեն ծագմունս․ նա եւ ոչ, զառ ի դիցն ոմանց ասացեալս թէ տարիս ոք վարկցի՝ զուգեալ համեմատէ անհուն թուոց առարկութեանցս առ ի հաւասարել ճշմարտութեանն, երբեմն նուազ եւ երբեմն սաստիկ զհաւաքումն գումարելով։ Արդ օրէն էր մեզ աստանօր զկարծիս նոցա յայտնել ըստ կարողութեան, թէ զի՛նչ իւրաքանչիւր ոք ի նոցանէ խորհեցան այսպէս զայսոսիկ գրել․ այլ վասն երկարութեան առաջիկայ գործոյս՝ այլում տեղւոյ եւ ժամանակի զայսոսիկ թողեալ, հատցուք աստանօր զբանս, սկ