Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/59

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

սահմանք քաջաց, ասէ, զէնն իւրեանց, որքան հատանէ՝ այնքան ունի»։

Սորա կարգեալ զիշխանութիւն իւր մեծապէս, եւ հաստատեալ զթագաւորութիւն իւր՝կամ եղեւ գիտել սորա, թէ ո՛յք արդեօք եւ ո՛րպիսի արք տիրեալ իցեն ի վերայ աշխարհիս Հայոց մինչեւ ցնա․ զքաջա՞ց արդեօք եթէ զվատաց անցեալ ունիցի զտեղի։ Եւ գտեալ զոմն ասորի Մար Աբաս Կատինայ, այր ուշիմ եւ վարժ քաղդէացիեւ յոյն գրով, զոր յղէ առ եղբայրն իւր Արշակ Մեծ արժանի ընծայիւք, բանալ նմա զդիւանն արքունի։ Եւ գրէ առ նա ձեւ բանից օրինակ զայս։

Թ․ Թուղթ Վաղարշակայ արքայի Հայոց առ Մեծն Արշակ արքայ Պարսից։

«Արշակ թագաւոր երկրի եւ ծովու, որոյ անձն եւ պատկեր - որպէս եւ է իսկ - մեր աստուածոց, իսկ բախտ եւ պատահումն ի վեր քան զամենայն թագաւորաց, եւ մտաց լայնութիւն՝ որչափ երկնի ի վերայ