Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/61

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

կելոյ առաջի քոյոյ հզօր տէրութեանդ․ զի գտեալ զըղձալին եղբօր քոյ եւ որդւոյ՝ բերցէ փութապէս․ եւ զմեր հեշտութիւն, որ ի կամակատարութենէ լեալ՝ քաջ գիտեմ խնդութիւն քեզ լեալ։ Ողջ լեր երեւելիդ բնակութեամբ ի մէջ դից»։

Եւ ընկալեալ Արշակայ Մեծի զգիրն ի ձեռաց Մար Աբայն Կատինայ՝ մեծաւ լրջմտութեամբ հրամայէ առաջի առնել նմա զդիւանն արքունի որ ի Նինուէ, միանգամայն եւ ուրախացեալ ընդ այսպիսի միտս ունել եղբօր իւրոյ, որում զկէս թագաւորութեան իւրոյ հաւատացեալ էր։ Եւ խուզեալ նորա զամենայն մատեանսն՝ գտանէ մատեան մի հելլենացի գրով, յորոյ վերայ էր, ասէ, վերնագիր այսպիսի․

ՍԿԻԶԲՆ ՄԱՏԵՆԻՆ։

«Այս մատեան հրամանաւ Աղեքսանդրի ի Քաղդէացւոց բարբառոյ փոխեալ ի յոյն, որ ունի զբուն հնոցն եւ զնախնեացն բանս»։