Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/76

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

նուանեալ Շիրակ։ Վասն որոյ թուի արդարանալ առասպելին, որ ասի ի մէջ գեղջկաց․ «Թէ քո Շարայի որկորն է՝ ասեն, մեր Շիրազայամբարքն չեն»։ Այս Արամայիս կեցեալ ամս՝ ծնանի զորդի իւր զԱմասիա․ ի վերայ որոյ կեցեալ եւ այլ եւս ամս՝ մեռաւ։

Ամասիայ բնակեալ յԱրմաւիր՝ յետ ամաց ծնանի զԳեղամ, եւ յետ Գեղամայ զՓառոխ արի եւ զՑոլակ։ Եւ յետ ծնանելոյ զսոսա՝ անցանէ զգետովն մերձ ի լեառնն հարաւոյ, եւ շինէ անդ առ խորշիւք լեռնոտինն մեծապէս ծախիւք երկուս տունս, զմին յարեւելս կոյս, մօտ յակունս աղբերցն, որ առ ստորոտով լերինն ելանեն․ իսկ զմիւսն յարեւմուտս կոյս նորին տանն, բացագոյն իբր մեծօր հասարակ աւուր միոյ հետեւակագնացի առն ճանապարհի։ Եւ ետ զնոսա ի ժառանգութիւն երկուց որդւոց իւրոց, արւոյն Փառոխի եւ կայտառին Ցոլակայ․ յորս բնակեալ՝ յիւրեանց անուն զտեղիս կոչեցին, ի Փառո