Էշն ի՞նչ գիտի վարդն ի՞նչ զատ ա Նրանը փալանն ու թավալ տալն ա։
Բացվել էր գարունքն, սար ու ձոր ծաղկել
Անուշ հոտն ու հովն ամեն տեղ բռնել։
Ամեն աշխարից, հեռավոր տեղից
Փախած, կորած ղշերն իրանց բներից
Եկան որ գարնան գալն շնորհավորեն։
Մեր ու ձագ նստած ծառերի վրեն,
Թփերի տակին, սարերի գլխին,
Իրանց սրտի քեֆն հայտնել կուզեին։
Բայց պարկեշտ բլբյուլն իր էրված սրտին,
Իր սիրուն վարդի սերն ու իր մտքի
