Էջ:Պարապ վախտի խաղալիք.djvu/69

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
ԷՇՆ ՈՒ ՇՈՒՆԸ

    Ամառվա էն շատ շոգ ժամանակին
    Խեղճ իշի մեկը իր բեռի տակին
    Կանգնել էր անսաս մեկ մեծ մեյդանում,
Քիթ ու պռունկը քաշ՝ խոր միտք էր անում։
Չար ճանճերն էլ հենց վախտ էին ճարել,
Էլ պոչ ու ականջ նրանք չէին թողել,
Ուր հասնում էին, կըծում ցավացնում,
Իշի դարդերը դըհա շատացնում։
    Մեկ շուն են կողմիցն՝ շըվաք տեղն ընկած՝
    Իշի չարչարանքն տեսավ ու ասաց,
    Ա՜յ ողորմելի՝ քեզ ո՞վ էր ասում,
    Որ յախեդ ձեռ տաս ու մընաս բալում։