ԿԱԿՈՒԼԻ- Հը՛, է՞լի տեսիլ իս նրանցը՛, Հի՚ռոլ կացի, թե ախպեր իս,
ՊԵՊՈ- Թո՞ղնում ին, վուր հի՚ռոլ կենա՛մ,
ԿԱԿՈՒԼԻ- Արի՛, մե֊մե ստաքան գցինք շեր հալա, թե անդիկորը չին կորչի ու կու տեսնիս… Վաղ ու վաղ ինձ մոգ էլ խիստ չուստ-չՈւստ էին դալի, ամա (Խփում է կես-թունգսւնոցին) դիղը գթա… Հանց պուղի/,ը տեսնում իմ թե չէ՝ շաբա՛շ (վրա է քաշում կեո-թունգսւնոցը, հետո երգում է բայաթի).
«Ազիզմ, նաչար, աղլամա,
Գյուն դըր, գեչար աղլամա.
Բու դափի թարս բաղլիան»
ՊԵՊՈ- (Գլուխը շարժելով, կիսաձայն ու թիվ) «Բիր գյուն աչար,
ԿԱԿՈՒԼԻ- (Շարունակելով երգը, վերշսւցնում է բայաթին) «Բիր գյուն աչար, աղլամա»*, Արա՛, (Կես-թունգսւնոցր աոաշարկելով Պե-պոյին) տի՚ս թե թրի պես չկտրե,
ԿԱԿՈՒԼԻ- է՛յ,
ԿԱԿՈՒԼԻ- Զխկո՛ւմ, տեսնում իմ խիստ մի՚նձիրն ին էկի, է, Հը՛, վո՚ւնց ին… (Թաշկինակը և գինու ամանը դնում է սեդանի վրա և ձեո-քերով պոգեր ներկայացնում) էս էսղադա պո՛ւղի/,ը… հը՛… շեր ար֊ թոլրմեքը սարքիլ ի՛ն թե չէ, Ախար, կու ճանչնամ ի՛նչ պտուղ էլ իս, է՛,
ՊԵՊՈ- Հանաքի վոլխտը չէ, Կակուլի, թե աստուձ կու սիրիս, բո֊ ղազներոլս դուս է կտրվում,
վհո է կնԱւմ տԼղիցր:
ԿԱԿՈՒԼԻ- Վա՚հ, ի՛նչ խաբար է,
ՊԵՊՈ— էլ ի՞նչ խաբար պիտի ըլի, բեգնամ ինք ըլում. քվիրս թողնում ին,
ԿԱԿՈՒԼԻ- Փեսե՞ն,
ՊԵՊՈ- Բաս ուրիշ ո՞վ կոլ/ի,
ԿԱԿՈՒԼԻ- է՛յ,
ՊԵՊՈ- Աստուձ գիդենա,
ԿԱԿՈՒԼԻ- Վա՛յ, յիս նրա… Արի գնանք ձեծինք, Պևպո. մե՛ ալի֊
ղուլի ծեփիմ էս սհաթիս, վուր սապոկի կրնգի վրա յիրիք շեր վրա ու
- սարքեր են է՝
Սիրէւիա, ա՛նճար, մի' լար, Օր Է, կանցնի, մի' լար. Այ. գուռր թար„ կողպողր Մեկ օր բաց կանե, մի՛ ,ար, է- Հայ դրամաա„,րգի„,
