ԿԱԿՈՒԼԻ- Մե ձո՚լգն էփիմ, մե ձոլգն էփիմ, Պեպո ջան, (Գնալով)
քեփըդ բաց ըլի,
Մտնամ Լէ դիմացի դոնից՝ Տւււշսւնյւ ղաթիբայով Ա Գիքոն դւիւարկււվ ա ձեռնափայտով)
Տհսիլ Ը
ՆՐԱՆՔ, ՏՈԻՏԱՆ, ԳԻՔՈ
ԿԱԿՈՒԼԻ- Բարո՛վ, դեդի ջան,
Պեսյոն անշարժ և քւեասւք րք րւււյ>յամբ նայում Է Շուշանին:
ՇՈՒՇԱՆ- (Կակուլան) Ա՛պրիս, վոլրթի,
ԿԱԿՈՒԼԻ- Օ՚հ, ա՛ղա Գիքո, բարով յիս ու դուն։ (Աոաշ գալով և Պեպոյին՝ ցածր) Սրա վրա լավ ղոնաղ չդթա՞ր, աո՛։
ՊԵՊՈ֊ Մո՚ւլափ… (Շուշանին) Ի՞նչ իմացաք,
Կակային Դիքոյի ետևից նրա նւ)ան իրր թե էյափււսո Է քաշում, բայց իսկույն դադարում Է ե ւսշսւդրույ>|է!|լ)ր |Ա11Ա| խւաոդներին
ՇՈՒՇԱՆ— էլ ի՛նչ իմացա, գեդինր պատռե ու ինձ դեվեր աանե։ Թե էսօր չճարեցինք, Պես/սւն ջան, էս դիշիր դիփ մետի մոշլա է րլում… Ա՛յ յիրգնքեն առնիս մագիերն, Ար ութին։ ('1.աթիբան վեր առնելով) Նա խո էսօր չի տա ու, ուրիշ տիղ ո՞վ ինչ կոլ ավտա միզ։ էլի հոքոլն վրա հասա էն կապկտրած Նաթելին, թե չէ էն է, վիրչի խոսկն էր տանում նոլր ախչկա տի րոլչմեն էն միր սիվերես փեսի մոդ։ Սատանեն անե նրա դիվանը, հը ա ։
ՊԵՊՈ֊ Տո', փեսիմեն Ի՞նչ իս ուղում, ինչ խոստացիլ ինք պիտի տա՛նք թե չէ։ Նա էլ մարթ է, գլխին գդակ ունհ ծածկած, միզմեն էլ ւԼո՞ւր֊ դի խափվի. աշխարքն ալան թալան խո չէ" .. էնղադա ասի, վուր մո ւ֊ լ.։։փ, դեդի, ջեր ւիոլզբ դուս գա, իժում էինք նշնի. ւսմա ձիր օխտեմեն ո վ գոլ քա… Ի՛նչ հաջաթ ու, ո՛ւր կոլ կորչի ու, Արոլթինր միր միխկն ի նչ կոնե ու, հա՛շա խոմ չի ուտի ու. դե', գնա՛ առ, տեսնի մ վո՞ւնց իս առնում։
ԳԻՔՈ- (Նստելով սեղանի մոտ և երկար հոգվոց հանել„վ) Ա՛խ, իմ գոզալ բարա՛թ… յարաբ վո՞ւնց կորար։
Խփում Է ծնկանբ-
ՊԵՊՈ- ճե՛նդ, Գիքո, թե չէ, մասաբս դիդենա, ինչ ջիգրն ունիմ, դիփ քիզ վրտ կու հանիմ էս սահաթիս. Դուն վուր չէիր խառնվի էս բա֊ նու մը, էս խայտառակոլթինն էլ չէր գա միր գլուխը, ջհա՛նդամը փուդի դլոլխը, նրա ւքո գոն ո ղին էլ ի՛նչ ասիմ,
ԳԻՔՈ- Ա՛խ, Պեպո, վուրթի, չիս գիդի թե սիրտս ի՛նչ հանգն է փոթոթի 87
