ՍԱՄՍՈՆ— Ա՛յ, աղա, Գիգոլին էստունք էբի էս սաՀաթիս. էլ ինչ[, համա էլ ղրգից նրան ախչիկ֊պարունն Իլ ինձ ՀրամաԼՕւմ էր, վար էստունք սւիղավոլրիմ։
ԱՐՈԻԹԻՆ֊ Հա՛… Դե՛, տի՚ղավոլրե, էլի՛, էլ ի"կ Ի>> ւՒ1"լմ։ ԻնԺ՞Ր
է էտի
ՍԱՄՍՈՆ- Խմիչկ է, մրքեղեն է, զակուսկեք է,
ԱՐ/)ԻԹԻՆ— (Զաւքրյո^ր զննելով) Օ՚հ, օ՚հ, օ՚հ, օ՚հ, կոսիս շահ.զա֊ ԴԻ ։1'"1'1ԴԲ ունենանք մեձրած։ Դե՛, տա՛ր… (Սամսոնը կամենում է վերց-ւ Լլ զսւմրյոււլը) Ի՛նչ իմ ասում. քա՞նի պրիբոր իս պատրաստում։
ՍՍՄՍՈՆ— Ախ չիկ֊ պարոլն ը հրամայեց, վուր դրուստ քսանոլչոլրւ։ պրիրոր րւի դարսսւծ, կոսե։
ԱՐՈԻԹԻՆ- Ախ չկաս մոգ խո չղրգի՞ց քիզ։
ՍԱՄՍՈՆ- Չէ՛, ա՛դա, վոմդիչ չէ ասի,
ԱՐՈԻԹԻՆ- Բա՛ս էրկո, պրիրոր էլ ավելցո՚լ ու էս սհաթիս գնա' ա/սչկաս էլ ու փեսիս էլ խնւլրե, վո։ր շնուրհ բերին ու իմ մագիեր կոսիս՝ թե չին գա, խիստ բեդամաղ կուլիմ, ասա… Դե՛, գնա՛, չուստ, բա՛նդ տիս, մի ուշ ան ս, ։
ՍԱՄՍՈՆ— (վերցնե|ու|) զամրյոպր) է՛ս սահաթիս, ա՛ղա։ ՛ք՛ոււ՝ս է ւյնւսւէ ւսշ ")՚>&|»ւյ՝ մեյէլւ ծւսսծ զսււքյ-ււսւլի ծւսնրօւյօյուքփցւ
Տհււիլ Զ
ԱՐՈՒԳԻՆ-(ՄԼնակ, դ(|.յԱւ. կր սսւք,!,^,) Ա դնհլււվ ււԼդանի վրա)
Սհաթի յի՚րիբին էլ ճաշ կուլի՛… է՛հ, մա՛խլաս։ (Հայելսւմը զննում Է յ րան) 91.', ջեր էւի լավն իլ) . ի՛՛նչ, ) պակաս, բոյիս շիմշատ է հենց գի֊ դենաս, էրեսի։, ոանգր, կոսիս, կար։)իր վարթ րլի, մաղիրւ։ էլ սիվ ձաթ, ինչ անիմ թե ներկած է. ո՞վ իել դի դե՝ /, նչ („„.բար է, (Նսսւելով ընկող-մարանի վրա) ՋեՀեյ կնւլա պես մարթո, ջեհելացնող վունչիչ չի ը/ի աշ֊ խրրբումս. մարթոլ տարրն էլ, քեվւն էլ դիփ կնգամեն է։ Օղորմած հոՀ֊ի իմ առչի կնիկն էլ լավ աթ,1 որթի էր, ամս, բա՛՛ւ՛ի լազաթր չէր գիդի։ I՝՝! ֊ չի՝ նման էի էն չախը, հիմի մարթ իլ1 էրևում, ինչ մարթուն սքիտի։ Շա՛տ ջեհել ֆրանտ տղա էրնեկ կոպի տաքի ինձ. . (Շապկի թևնոցները անսայե-|1!ւ|) Փրա', սիպտա ձո ւն է՛, վո՞ւրդի էր էստոլնք… (Հոզվւէց հանելու]) Ամա էս մե բանը կի լավ չէ ըլում, վար էսղադա փոլղիր է մխսիլ տալի
