Էջ:Պեպո.djvu/34

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ԳԻՔՈ- էբաղ, Պեպո ջան, Չիս գիդի թե…

ԱՐՈԻԹԻՆ- (Աոանձին) է՛ս ղաղա էլ խայսւ առակոլթի՚ն,

ԿԱԿՈՒԼԻ- (Մատնացույց անելով Գիքոյին) Սրան թե խոսեցրիր, Հ էպո, օխտը դիվի հեքիաթի վրա էրգար է էտ բարաթի առակը։

ՊԵՊՈ— Ախար, էս վո"լրղանց լուս ննգավ։

ԳԻՔՈ— (Նստելով տաիւաի վրա ե. պսււէւրաստվելով պատմելու) Ա՛լ, Պեպան շա՛ն, վունց էր…

ԿԱԿՈՒԼԻ- (Գիք՚ոյի բերանը ձեոքով ծածկում Է) Սո՛լ, սո՛ւ, դո,ն

սո՛ւս, Գի քո ջան… (Պեպոյին) էտ վունցոր լուս ննգավ, իժում կոսինք. ամա դուն էտ ան ա ստձոլն թա' մ աղա արա։

Արուրինլւ սարսափեի դրւսբյաե մեջ Է.

ՊԵՊՈ- (Թեթև նայում Է Արո,թ|,նին ե իսկույն դարձնելով հայացքը մուրհակի վրա, վերցնում I, դյխսւրկը և դեպի երկինք ադադակում) Գոհանա՛մ քի, տե՛ր, գիփունի դադաստանի վրս- քու դադաստանն է էլի ղուրթ… (Գլխարկլւ ծածկելով, Գիքոյին) Սի՚րտւ իմանամ էր ախար, է՛…

ԳԻՔԲ- Գիղե ասաուձ, վո,ր յիս միղ չոլնիմ, Պեպո ջան…

Կտկու|ին ձեոքով իր բերանը ծածկելով» հորդորում Է Գիքոյին լոել:

ՊԵՊՈ- Իմ բարի հրիշաակն իս դուն էս սհաթիս, Գիքո չա՛ն, ի՛նչս ասում։

1ուէ» ե ւււ(է?սւր(1 Խսյաւք I; էԼւ-»ւէփ(|ւ|; հւ-կւսք ւքաւքաէսւկւ

ԳԻՔՈ- (Նայն միջոցին, ցածր ձայնով) Բաբի հրիչտակն ըլի Հա քո մա՜գը, վուրթի՛

11է՝կաւ՝ |ոոլրյոլքէ: Պատկեր՛

ՊԵՊՈ֊ (№ւսնր մոտենում Է Արույյինին և մուրհակը ցույց տայիս) Լս կոլ ճանչնա՞ս, ա՛ղա Արոլթին… (ԷրկաՐ և լոլո նայելով երեսին, գլուխը շւսրմում Է) Հի՛մի իմ իմանում քոլ Էստի ղալը… Լա'լիղ արիր, հա՛… Թե' կոսե վունչիչ պարտ չիմ, թե' վոլր օրթում հավատ արիր, թե' վուր ուրթ կեր անց ով օրթում կերար.., Է՞տ Է քու օրթումն, Էլի՛. Է՞տենց իս ամեն պ, օրթում ուտում, Էլի. Է՞տով իս աշխրքին խափում, Էլի՛, Է՞տ օրթում֊ ներով իս մ ող արի Էտ ղադա փոլղն, Էլի՜… Ա'ի խռո՛վ կենա քիլ յ ։,։ օրթումնիրը… Ամեն մե քու օրթումը օ՚րթոլնք կտրվի շանումտ ։ւ <՝անդ ծակծկվի, վուր հոքիտ Էգերս: լիրգնքի լուս տեսնէ… (Ավեյի մոտենալու)) Չէ՛, շիւ, ամանչո՞ւմ… Խճպտանքը խո դադարկ քամի է քի,լ ամա. (Մուրհակը նորից ցույց տայով) է՛ս ի՞նչ է, ի՛նչ■ էստուրն ի՞նչ 79