Էջ:Ռաֆայել Պատկանյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1.djvu/132

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

   25 Ա՜խ, անդարձ կանցնի լավ ժամանակը,
Անփոփոխ կըմնա մեր դառ վիճակը.
Սլավոնի ձեռքեն թափթըփած շըղթան
Քեզ պինդ կըկապե, խեղճի՜կ Հայաստան...
Բայց լա՛վ հիշեցեք, սառնասիրտ Հայեր,
30 Որ փրկությունը ձեզնե շատ մոտ էր...
— Եվ ես մի՛շտ կասեմ. «Մենք կհաղթեինք,
Թե մեկ անձնուրաց մարդ ունենայինք».