գովում է նրանց ՚Իրցն « ԲարՔր և միայն մի պակասութիւն է գտնում նրասնց մէջ— &•» ր նրանք չէին բոդոքում արքունիքի
դէմ։ Եիրաւ, սաս աւաւ ո> հասգամակք
է։ Թէ Աչրիանոսի ժառանգներից և թէ ուրիշ հոգևորականներից նրասնք, որոնք հասնումէին կաթողիկոսութեան, հաչա էին ապրում արքունիքի հետ, ոչինչ գժուարութիւն ներ ձէին յարուցասնում։ հետաքրքրական է մանաւանդ այն, որ այդ կաթողիկոսներից մէկը նոյն իսկ հոգևորականների ղգևսաը փոխեց, տալով նրան պային, գուցէնոյն իսկ հին քրմական տարադ
«,.5» քնգամանքհեր ը թոյլ են տալիս ենթադրելու, որ ԱչրիաԱոսի տոհմը ներկայ տ0ԼցԻէ էր ակի մեղմ, տեղական հայեացք ներիք մինչդեռ Լուսաւորչի տոհմը, իբրև
ջերմ յոէնասէր, աշխատում էր աւելի մեծ փոփոխութիւններ մտցնեչ կեանքի մէֆէ Կոդ։ Տնակից ունենալով հայասսոմկում գործող յոյն հոդևէ1րակսնութիւնը1 նա արևմաեան քրիստոնէութեան կուսակցութինւն էր, որ աւելի չայն քաղաքակրթական հայեացքներ ոանէր, ուստի և աւևլի շատ ոլակասութիւն
ներ էր տեսնում հայկական կեանքի և
աւելի եոանգով էր գործում1 սէյդ կեանքը արևմաեան գաղափարներով բարեկարգելու համար։ Աչրիանոսի տոհմը և առհասարէսկ
