ամրոզքապէս պարսից Շահերի համքից էր կախված, ներքին մրցութիւններից թուրս֊
ցած, հեդինակութիւն և ոյժ կորցրած թագաւորութիւնը հեաալհեա։ ստուերային էր
դալկում մաս֊մաս ծռւաաված, կուսակալութիւնների բաժանված հր կրի աքէքւ Փրիսաո նէութիւնը ճնշել էր հին ազգային կրօնը և դեռ շարունակում էր կոյւել նրա աքեացորդ ների հեա, բայՏ ինքն էլ միշա ա&ոլմ էր ինչ֊որ պաշտժեակասէ, կեղև, խորթ ու աՏւ հասկաեալի մի ուսմունք։ Համարեա մի ամ֊
բոդ Դար ա1ւած մրցութիւններն ու զոհերը չէին կարողացել նրա համար դոն։ մի անձուկ ճանապարհ հարթել դէպի ժողովրդի գիաակցութիւնը, Հայաստանը կոխկոավել, ոտի տակ էր ընկել ասիականութեան և եւ բօպակսրսութեան պայքարի մէ և այժմ, երբ թուլացած, ուժասպառ աարածված էր, պատմութիւնը կարծես պատրաստվում էր իր ա հեղ դաաավճիոլ, կարդալ այդ դիակի վրա, դա ութ դարերի մի պաամութիւն էր։ ք1ւթ երկար ու միանման դարեր ամնցհլ էին Հայաստանի գլխով, ամփոփել էին նրան աաիակէմսութեաւաէ, ծոցում,։ Բայց նրանց ծանր ու անհեթեթ ծալքերը յաւ&կարծ սէաէհկ ու
Վրա դարձան, հանդիպելով մինոր հոսանքի» որ ուղում էր կսնււեցևել, յեսէ մղել նրանը.
