Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/177

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

գիւտ դիտութեամբ, Ամհնադլխաւորն այն

էր, նա կարողանում էր խօ,,քր հասկա֊

կանալի դարձներ Խորենացին պատմում է որ Մեսրոպը եկեղեցում նախ կարդա մ էր գրքերը ասորերէն լեղուով, ապա թարգմանում էր հայերէն, ուստի ամեն տեղ նրան հասկանում էր ժողովուրդը. ժինչդհռ երթ Մեսրոպը չէր լինում, երբ կարդացածի թարգմանութինը չէր արվում, ոչ ոք ոչինչ չէր հասկանում,

Աւելորդ է ասել որ այս դրութիւնը հանճարեղ տարօնացու սբաի մէջ խոր արձադանք էր տալիս, Եւ նրա առքև հեազհեա։ բացվում էր մեծ պեհրաժեշսալթիէնը, հտւ# կանալի խօսքի հզօր ադդէցութիւնը աւելի շեշտվում, աւելի շոշափելի, աանիղ էր դաոնում մանաւանդ այն պատճառով, որ Մ ես բոպը գործում էր Հայաստանի արևելեան ծայրերում,

Արարատեան դաշտից դէպի արևելք և հիւսիս֊արևելք դանվող երկիրները Մեսրոպի ժամանակ սարսափելի համրաւ ունէինԿորիւնը սնուաեոլմ է այդ տեղերը քպնկարգթ

անդարման, գազանամիտ, վայրենագոյն, ճի

ւաղաբարոյէ։ Այդ համբաւը, ի հարկէ, իր հիմքն ունէր, Սի ւնիքը և Արցախը վայրենի

լեոնաշխարհներ են. անմատչելի բարձր աթիաններե ու խորխորատները, կլիմայակոքս