ղԻց 1//ա/լ վեբանայ սւնհաշա, կրօնամոլ հայեացքը պետակա՛ն հարցերի,մանաւանդ քրիսաոոսեէմսերի վերաբերմամբ։ Աբքոագւիքը մըր ցութեան դաշտ էր ՜ներկայածու մ, մի կող֊
մից թագաւորր, որ չէր ուզում կամ քիչ էր ուղում իր չրքապատոէլների ցուցմունքներով շարժվել, միւս կողմից՝ մոգերը, որոնք ուղում Կի՛ն իրա՛նց դիրքի մէջ Տքնար Այդ մըրցութիւնները պալատական դրամաներ էին առաաէոսք։ Ծապոլհի մի քանի յաքոբալներԸ սպա՜նվեցին, բայց դրսի աշխարկ՝ դրա յփոխարկն՝ հահգսաութիագւ էր վայելում. Պարսկաստանի գլուխը խաոնված էր ե. կրօն
՛ներս ու յաձւականութիւձ/ը հալածողներ չու՜ևէին,
Վռամշաադուհի ժամա՜նակ թագաւորում էր Ցազկերա առաջինը, որ Մեղաւոր անունն էր ստացեր Մեղաւոր էր նա ղուա պարսկակա՜ն տեսակէտից, այն պատճառով, որ դրադաշտականութեան և մոդութեան փառքի համար չէր հալածում քրիստոնեասերին, չէր ադատերաղմոլմ Բիւզանդիայի դէմ. քնյ հակաո ակն, հալածում էր մոգերին և աղ՜է։ I, լակ ա՛ններին, երբ րանք ուղում էին կա«.ավարոդի, կարգադրոդի դերի մէջ մաներ Ահա այդ Մեղաւորի թագաւորութեան մի֊
իցին էլ խաղաղ էր հայոց աշխարկ, պարսկական կուսակցութիւձը չէր կաբսղ աղէ
