218 1 I
դաւոլյի ձեռքի ա ակ են գանվա. մ, քանի որ իրանք են պատասխանատու նրա էար մեղքերի համար»
Ս« Սահակը աւելի ծանր դրութեան Դք էբ< Ք՚ճ նրա հռչակս,, որ հայրը> ներսէսը համեմատաբար անկախ ե. ազատ ե՛րկրի Դք էր ապրում, մինչդեռ նրա որդին յունասկան բաժանումով դարձել էր պարսից «էրութեան հպատակ ւ Ջը նայած այս բանին,
՝ Սահակը բացէբաց հրաժարվեց զաւա դրութիէից, նա ամենևին չէր հելիում որ Արտաշիրը արատաւոր մարդ է, նա ինքն էշ գիտէր որ բարոյական չատ պակասութիւն
ներ ունի վերջի՛ն Արշւսկուեին։ Բայց հարց էբ յքվ պիտի դատէ նրան, նախարարները
9Ժ, էԻն Ղի Վոսամին, և Սահակը արգէն
հասկացել էր որ դա արգարռւթեան դատ չէր, այլ պատրռւակ միայն։ քաղաքական նրպաստակ իրագործելու համար,
Իզուր անցան նրա խրատները, իզուր նա համոզում էր թէ պարսից դատաստանին չը պէ՝3 է դիմեր նախարարները, ինչպէս
յասաուկ է դաւագիրկերին, սպառնացին ս.
Սահակին թէ նրան էլ պիտի խաոնեն մեզազրանքների մէջ և գնացին պարսից դու ոը I Եթէ հարկաւոր էր վկայ և եկեղեցու կողմից, այդ վկան էլ գտնվեց—Սուրմակ ա. նոճով մի վատ հոգևորական, որ դնԽց մատ֊
