ների ասաչնոբ՚կութեամբ, շտապում էր պարսից բանակի հհտ միանալու և Պարսկասւոանի թքեամիների դէմ կռւելու։ Հայոց այդ զօրքը մեծ պատիւ էր ձեռք բերել պարսիկների ւ/յ| իր քաքուքէիէձներով։ ամե՛ն անդամ, երբ նա ղԱոլմ էր Պարսկաստան, թագա լորը իր մօսէիկ պաշտռնեաներից մէկին ուղարկում էր ՛նրան դիմաւորելու և ար բայ ասկան ոդքսյնները հւսղորդելու իսկ եիբ տեղ էր համնում, թագաւորը ինքը ղՕրահանդէս էր անում։ Հայ իշխաններից շատերը առանձին պատիւներ էի՝ն ստանում պատերազմի մէջ իրանց ցոյց տուած քաիւթեան համար, Վարդան Մամիկսսեսքսի զինուորական ծառայութիւնների մէջ յիշված է նրա քւ»յա թիւնը Մերվի մօտ լռեղի ունեցած պատերազմում/ նհա աքինչե ուր էին գհու մ հայ զօրքերը Պարսկաստանի համար իրանց ար իւնը թափելու,
Մի այսպիսի հպատակութիւնը, ըստ
երևոյթին, պիտի գոհացնէր պարսիկերին ամեն կողմով1 Բայց հարցեր ստեղծելը ոչինչ
դժուարութիւն չունէր Մ՚իհլ/նելոսէհի պէս մի
բաղւսքագէտի համար, Բռնանալ հպատակների ներքին համողմոճքների վրա, կատա
րելապէս պարսկացնել նրանցայս էր Մթր
ներսէհի ձգտումը, Ցաղկերտը միանգամայն ենթարկվեց նրան։ գործում էր հին կասկա
