աօնոուրը են, նբաւյնց պէաք է ատել հլ սպաներ էԼյսպէս որոշվում են երկի» ս1չ գր ո էնք բԱութեան մէչ—բարի և չար է Միայն բասրին է մարդու երկրպագութեան աբժանիւ Բարի է արշալոյսը, որ հալածում է գիշերային խա արը, բարի է արեգակը, որ ցուրտ ձմնովաոն Վեբչ է դնում և հաչեցնում է լեոների ձիւնը. բարի է կրակը, որ երկնային լոյսի և չերմութ Լան մարէքեացուէքն է աշխարհիս վրա։ Պաշտվում է ամեն ինչ. որ օգնում ու հովանաւորում է բԱութեասն դաւակին։ մայրհոդը, որ նրա կերակրոդն է, մաքուր քրերը, որոնք կեանք են կենդանիների և բոյսհրի համար, Խալարը, ցուրտը, մահը չար ոկըզրունքի գործերն են
Այսպէս դարերի ընթացքում զարգա֊
նոլմ է բնութեան ւպաշտամունքը, Ժոդովըր դական կրօռը ամեն տեղ ի նկատի ուի նիւթականը, Թէե նա երկրպագում է և անտեսանելի ասա ուածների, բայց սրանք նոյն նիւթակասն աջիարհի, նոյն բնութեան երեոյթների աոտուածացոլՏն էին։ ճիշտ է, այդ կոպիս, տարրապաշտութեան մէջ ժոդովուր դը մտցրել էր արիական ցեդին յատուկ բարոյական սկզբունքներ, որոնք գլիւաւորապէս
աշխարհաշինութիւն, աոատութիւն և բարութիդ էին քարոզում, բայց և այդպէս, դս. մի կբձ, էր, որ վայրենի ցեղերի ֆէտիշա
