Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/304

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ք» թէ ցեբեկվայ մտքերն ու խոհերը ինչ աաւաքնակարգ նշանառլւն ոհեեն երագներ մէչ. բայց յանկարծ նա յիչում է որ հրէական նահ ապետները էրաղու մ էին տեսնում Ասաուծու անռրինու թիւնները և հարկադրված է ասել թէ երազները ուղարկվում հ՛հ մարդուս նաիւաղգու շացնելու, գալիք բաները հասկացնելու համար

Մաքուր, անխաոն հելլէնականութիա&ը չէր գա, որ տալիս էր Եզնիկը, այլ հելլէ նական գիտութեան բեկորները, որոնք պիտի ծառայէին եկեղեցուն, հասաատէին նրա հեղին ակութ ի,ւ.նբւ Սակայն մեր աշխարհի համար, որ նոր էր հաղորդակից դառնում արեմտեան մաքին, այդ բեկորներն էէ «V գւտահատելի գանձեր էին, Միջա այսսլէս եկեզեցու հեղինակութիւնը չէր հակասում գիտութեան» շատ են և այն դէպքերր, երբ երկուսը համերաշիյութեամբ են գհում և ահա այդտեղ լուսաւորութիւհը պիտի հրաշքներ գործէր ասիացի ժողովրդի մտքում,

Մեզ համար առանձին մեծ կաբքլորոլ թիւն ունեցողը «Եղծ Աղանդոցտի այն գլու

իըև է» որի մէջ Եզնիկը հերքում է մաղդեղասկանութիւնը, Թւում է որ հեղինակը այստեղ թէ ամենից շատ ինքնուբոյնութիւն ոճի, թէ սեփական գիտողութիւններով ու վենողու