Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/306

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

՜Աաւանդ բժշկականութիւնից, Բտյց ամենից շատ նրա խելքը զինված է բանականութեան, աոողք դատոզութեան, լոգիկայի հարուստ փորձերովէ

Մաղգեզականութեան ամենատկտը կողմը բարի և չար աստուածութինների ձագմաս, փոխադարձ մրցութինների պատմոէ֊

թիճն էր/ որ մի և նոյն ժամսւԱակ և կբռնի հիմքն էր դարձեր Եգ՚էկը երկար ոէ բարակ վերլուծում է այդ բոլորը, և քենագատոզ խելքի ճո խո՛, թիճը այսւոեղ միանգամայն զարմանալի էէ Բար քարի վրա չէ էքևո,մ պարսից մոգերի կրօնական կերտուաձքի մէֆ։ մանի ու նուրբ քսնութիւձւներով Եզնիկը մերկացնում է մազդեզականութեսքս սքսհեթեթութիննել,ր, երեխայական հաւատալխբները, սլաւոճաոարանութեան տկարութին ներըւ հին, զաոամեալ վարղապետութիւնը 1նոր ու թարմ խելքի ցոյց է տալիս

մի կռյա կարկատաններ, որոնք պիտի ձաձկէին մսյքի անկատարութիւնը, բայց աւելի էին ւքերկացԱում նրան։

՚հժուար է այժմ, հազար հինգ հարիւր տարուց յեաոյ, երե։սկայել անգամ թէ ինչ ահագին ապաւորութիւն պիտի գորձաձ չինի Եզնիկը հայ ընթերցողի վրա։ Թէ ինչ էր ձեռք բերում հայութինը Սահակ֊Մեսրոպ֊

եան դպրոցների միջոցով, կարելի է դատել