Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/314

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Ասիականուքէեան այս համարձակ ար՛շաւաԱքի դէմ հայոց աշխարհը դուրաւ հա՛նեց մի խիստ դիմադրութիւն։ ՍահակԾեսրոպետն դպրոցները այստեղ էլ ցոյց տոլին իրա՛նց ոյժը. նրանք միայ՛ն գրքի մարդիկ չէին պատրաստել, այլ և գործի մարդիկ, գրական գեղեցիկ Վաստակներով ա/ա. հանած պակերպսերի շարքում բարձր հռչակ են ստա՛նում և այնւղիսիները, որոնց տաղանդը գրքեր գրելու մէ$ չէր երեում, այլ կենդռւնի խօսքիւ ժողովուրդ առանորդելու

հէք.

Ա/Դ տեսակ գործիքների գլուխն է ՚Լևոնդ երէցը, Մեսրոպի առաջին աշակերտներից մէկը, Վանանդի մի գիլզից դուրս եկած այդ հոգևորականը, չը նայած իր համեստ ազաշտօնին +)յ այնպիսի համարձակ,

ց,..թի.ը ճիչա ոք ֊՝1ղի էր ոաեցեչ, աոանց յեաին մարերի> ուշացող նաիէալւարները, յամէնայն դէպս,

Կէ՝Ղ էի վզօր»ր խքաք ոք երեսանց է է ԲՏ /4ք և չը պէաք է յուղվեւ ու յուստհաավեչ. ա,/» դրա էավառակ, նոյն իսկ Հայաստան ԿամԽելուց յևաոյ կէ ոչ չը գիաէր որ հայ իշխանները կւ7»ե, են, Վարգսյնի ոլդեորութիա5ը Դէէէ Տոասաան նսյնն է պացոլցանում՛ Պարղապէս երեում է պարսկաաէր կուսակցութեան յաղթանակը, ուրացողներից մի քանիսը յհաոյ էլի միացան վասակի հետ ձ պարսից կոգՕն անցան,

) <ԿԻշէասաաաաոմ է որ երէ8» ա նունը գիլզական քահանաներին էր արվում.