Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/361

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

 826 պայմանները հայերը յէք1ւ էլ մտ0էծուժ

պարսկական հպատակութիւնից ազատվելու աքասին։ Նրանք միայն պատանքեցին իրա

ւուԱքկեր, արդարուքքիւն։ Այդ պահասնքը ձևակերպված էր երեք կէտերի մէք

Առաջինը և ամենակարևորը, իձարկէ, կրոնական ազատութի,նն էր։ քէրիսատքնէու քժի5ը պտշտօնապէս ճանաչված և քաղաքական իրալոահքներ ոաՏւեքող կրօն է յտյտտրարվում. պարսիկները հայերին չը պիտի դրաա֊են դէպի մոդութիւնյ և հալատափո խութիլԱը չը պիտի վարձատրվի իշխանուիէհան և հարստութեան հրապոյրհերովէ հայաոտասեի մէջ մտցրած մադդեգակսնոլքժիճւլ, վերացվում ՝ է։ Փահանանելւը և աշխարհականները իրաւու֊նը ւ7(.ա> բացարծակ կերպով քրիստոնէութխնը պաշտելու ուր և կամենան,

Պակաս կարևոր չեն և միւս երկու կէ աոերըհայերը առաջարկոլմ էին որ վատ ու.

անպիտան մարդկանք պարսից կառավարութի՛նը առաջ չը քաշէ, երկրի իսկական արամադրութիլկը և բուհ հանգամանքն՚երը իմանալու համար նրանց չը դիմ։ ու նրանց չը լսէ և հաւատայ։ Թագաւորը անմիքապ էս, աոանց միքնորէխերի է գործ որենոլմ հայ ժողովրդի հետ. նա անձամբ քննում և իժանում է աժնն ինչ և ապա դատաստան է տնում,