գ.
հայերըալլսէականութեան քէ՜նուորսևլ ։Պարս
կական ազղհցութէ ճը հայեք է վրաւ—եարարօնի մի բորոչ մոլար»լթէձ,ը, Կրէոլական ազգակց՞ւթիաՖ։
1կէք»ադր Մ ակեդօնացու արշալ ա՚Աքր.հեչչէնա
կանութիւնը աչիաան է պաա»լա»ավել Ա«իայու.
Աքխւաօսւէչի կարձէրրւ Աչէքսձնդքէ. հմհքերըւ հայերի վերաբերմունքը ՚դէպի հհլւէնականէթէէ։ Արեմոա֊աքը դիքոզու֊թն է աու֊մԱրեեչրին, հայերին։
Ի՞նչ էր հայ ազդշ երկու աշխարհայեցողութիմսներիֆ երկու սկզբունքների այս
ընդհարմն մէջ,
Մենք ասիականութեան զինուոր էինք է
Սա բԱական էր, շսռո հասկանալի/ Մի
մեմասւաբար թոյլ ու ՚է՞Քրէհ աէգ> մենք, բնակվելով Սսիայումք ենթարկվեցինք այդ֊
տեղի ոգուն, ոի ի դէպ ասած, բնական է զարգացման սաորին աստիճանների ՚վբ։ կանգնած ազգերի մէջ» հայերն էլ Բսէրքսի բահակում հևացել էին 8ո5ւասաանա քաղաքակրթութինը ջնջելու/ և հերօդօալլ հկա
