•գէԲ։ Գաբերում ա՚նթիւ այ էյ Աքի ի օրին ակնևր ոէնիԵւ հի֊օմայհթները չը փռրձեէքթն էլ իրանց հարգէսձ մեծ աղեաութիլեը ձուլեմ լոլ հոօմէակսէն նահանգների հեօ>։ Նիէմնշ
գիաէին որ արևելեան բարրարհ էքսերը եբ բէքէ յ11ւ միէսնայ մի եւրհզակամն ազգի Աո, ուստի և համէսրեա Աէնկաիւութին։ աութն
հայերի՛ն, միայն մի քանի հեչին ոլարԽաՍւ բութիւհներ գնելով 1ւրաԽց վրա։ ԷՀայաստա՛նը ֊ասում է Մօմղէն—մի »1։յքնէղիսի պետութեան մէջ չէր մտցրված, որի հետ րան կապէիէն ազգայնութեան կապերը։ Հոօմայեցի՛ները, ի հարկէ, գիաէին, որ Եփրաաի ա>1րևելեան ափի՛ն գտնվող եբկիքէները իրանց կայսրութեաՂ։ միացնելը կը լինէր յափշսէակութին մի երկբի, որ վաղուց ի վեր « կանում էր արևելեան ազգերին և այդ բանը հոՕմի համար իսկասլէս ոյմի աւելացում չէր լինի։ Ս.յս փորձը արել էր եւրօպա։ւկանւնթիւնը Մակեգօնական սչեաԻւթեան միֆո
ՏոՎ և հռօմէացի՜նեքը թոյլ աուին Իր
Հայաստանը ազահազան։ իր անկաիութիւնը, ճանաչելով, սակայն, հո֊ռմի գերիշիանու֊
թինը,
Մեղ չը սլիտի շփոթեցսէ այն հանգա֊
մանքը, որ հեչչէնականութիւնը, այնոսսմենայնիւ, մի քանի հետքեր թողեց հայ Ա։ս տանու մ։ Ցայանի է, օրի՛նակ, որ յունաց աս֊
